Film Festival Rotterdam 2013, deel 3

Alweer de laatste dag Internationaal Film Festival Rotterdam voor mij, maar je kunt ook van 't weekend films kijken en festivalsfeer snuiven in het centrum van Rotterdam.

Blancanieves, Pablo Berger, 2012 (Spanje/Frankrijk)

De Spaanse stomme zwart-wit film Blancanieves staat hoog op de lijst voor publieksfavoriet (UPC Publieksprijs). Terecht, vind ik. Het verhaal is gebaseerd op Sneeuwwitje en draait zoals bekend om een boze stiefmoeder, een verzameling dwergen en een beeldschoon meisje. In Blancanieves is het meisje buiten heel mooi ook zeer getalenteerd. In stierenvechten en dansen. Ze is de dochter van een bekende danseres/zangeres die in het kraambed stierf en de kampioen stierenvechten die vlak voor haar geboorte werd aangevallen door een stier en in een rolstoel belandde.
Je denkt al snel aan ‘The Artist’ als je de eerste paar minuten van de film bekijkt en in eerste instantie vond ik het een kunstje in hip vierkant formaat. Maar al snel sleept de film je mee. De muziek soundtrack is geweldig en de acteurs zijn zo goed dat je vergeet dat je hun stemmen niet hoort.  De regisseur situeert de film in de jaren 20 in Sevilla en het is op z’n zachts gezegd bijzonder dat hij een vrouw laat excelleren als torera.
De film is absoluut een aanrader, ware het niet dat het stierenvechten in de film vanuit dierenwelzijnsoogpunt op zijn minst jammer is.    

Modest Reception, Mani Haghighi, 2012 (Iran)

Iraanse roadmovie. Een man en een vrouw in een auto worden aangehouden bij een wegversperring, ergens op het platteland in Iran. Al ruziënd open ze het raampje. De vrouw rijdt, de man heeft een gebroken arm. De soldaat wil hun papieren zien, maar komt er niet tussen, het koppel blijft elkaar maar voor rotte vis uitmaken, smijt iPhones uit het raam en de man vraagt de soldaat zelfs om hem neer te schieten, zodat hij maar van haar verlost is. Hij mag niet eens autorijden van haar!
Opeens weet de vrouw wat zijn probleem is. Geld! Ze opent de achterbak en gooit  een paar zakken geld uit de auto, waarna ze in de auto springen en door de wegversperring vluchtend. In hun achteruitkijkspiegel zien ze de soldaten de briefjes van de weg bij elkaar sprokkelen. Even later barsten ze in lachen uit.

De twee, broer en zus, hebben opdracht gekregen om geld uit te delen in de regio en dat leidt tot absurde situaties. Een prettige en ook wel lichte film, die tegelijkertijd door het contrast van de rijke weldoeners met hun mooie auto en kleding en de arme lokale bevolking een aantal belangrijke thema’s aansnijdt. Is het betuttelend om zoveel geld weg te geven? Wat is de waarde van geld? Kun je er alles mee kopen?

De Nieuwe Wereld, Jaap van Heusden, 2013 (Nederland)

Bianca Krijgsman, bekend van Plien en Bianca, in haar eerste dramatische hoofdrol. En wat voor een. De Nieuwe wereld speelt zich af in het  eufemistisch aangeduide ‘ontvangstcentrum’ op Schiphol oost, daar waar asielzoekers in eerste instantie aankomen zodat hun asielaanvraag beoordeeld kan worden. Van Heusden koos ervoor om niet Luc, een vluchteling uit West Afrika als hoofdpersoon te nemen, maar schoonmaakster Mirte (Bianca Krijgsman). Elke dag maakt ze schoon in het centrum, plaatst ze wedjes met de bewaking over wie er weggestuurd wordt en wie niet en verhuurt ze haar telefoon aan asielzoekers die naar huis willen bellen om zo wat bij te verdienen. Verder is ze vooral een uitermate chagrijnige vrouw, die elke ochtend door de bewaking wordt begroet met ‘goedemorgen zonnestraal’!
Uiteindelijk ontdooit Mirte door de charmes van Luc, die desondanks zijn zware reis en het verlies van zijn vrouw grapjes kan maken en er het beste van probeert te maken.

Bianca Krijgsman levert een geweldige prestatie in deze rol, ze heeft duidelijk veel meer in haar mars dan comedy met collega Plien of in ’t schaep met de vijf pooten.

Als toetje de film die ik een van de beste films van het festival vind: La Cinquième Saison (Jessica Woodworth, Peter Brosens, 2012 (België/Nederland/Frankrijk). Over wat er gebeurt wanneer de lente niet komt en er opeens niets meer groeit, het sneeuwt in de zomer en het eten opraakt. Niet een heel zonnig en vrolijk thema, maar zo mooi geschoten. Met een vleugje absurdisme à la Van Warmerdam, wonderschone omgeving en menselijk drama.  

Beeldmateriaal: International Film Festival Rotterdam