Frank de Boer, beschermheer Feminismus?

'Weinig homoseksuele voetballers? Tja, waarschijnlijk hun slechte balvaardigheid ...' Met deze opmerking kreeg Frank de Boer de hele goegemeente over zich heen, met als resultaat dat hij een soort van welgemeende excuses aanbood. De discussie werd direct doodgeslagen. Ideeën die bij veel mensen leven werden onder de mantel der emancipatiecorrectheid bedekt. Een pyrrusoverwinning.

Het ‘schandaal Frank de Boer’ deed direct de 21ste eeuw feminist in mij naar boven komen: dit plaats je op Facebook voorzien van afschuw en met een tikje op de hielen van onze Ajax trainer. Echter, recent had ik een heftige aanvaring op internet naar aanleiding van een post waarin ik de emancipatieliefde van de ChristenUnie bekritiseerde. Dat deed me twijfelen of ik nu wel de digitale barricade op moest om Frank de Boer te kruisigen.

Feministisch stemmen

Als politieke Facebooker, post en becommentarieer ik graag de politieke actualiteit. Zeker nieuws dat gaat over gendernormen, discriminatie en seksuele bevrijding. Zo bepleitte ik dus -als één van die zeldzame GroenLinksstemmers- dat eigenlijk iedereen die nog een greintje feminismus in zich heeft enkel GroenLinks of D66 kan stemmen. Mijns inziens de enige twee echte vrijzinnige partijen in Nederland.

God, zat ik er blijkbaar een eind naast. Het begon met de suggestie van een Facebookvriend dat voor de vrijzinnige mens ook een stem op de ChristenUnie een ware optie is. Vervolgens suggereerde ik dat een hokje rood kleuren voor een partij die de vrouw aan het aanrecht wil en sowieso niet veel opheeft met de LGBT-mens toch niet als emancipatiestem telt. Een felle discussie ontbrandde zich en voorbeelden over aanrechtsubsidies, abortus, heulen met de SGP, adoptie door lesbische stellen en weigerambtenaren ten spijt, was ik het die toch echt ongelijk zou hebben. Ik hanteerde namelijk een zeer beperkende definitie van feminisme. Het alternatief heb ik, ook na enig aandringen, nimmer gekregen.

Nadat er nog wat harde woorden zijn gevallen, was het toch wel duidelijk dat ik en die ander er niet uit zouden komen. Ik kreeg die berg niet richting Mozes en heb me daar maar bij neergelegd

Frank de B.

Helemaal verwerkt had ik het echter niet. Het beet me –als feminist en methodoloog- hoe hier met definities werd gegoocheld. Maar mijn vinger kreeg ik niet echt op de zere plek. En toen, toen kwam Frank de Boer. In een promofragment van de BNN documentaire FC Gay over homoseksualiteit in het voetbal, zegt hij brainstormend dat dé homo meestal wat minder sportief is en dat diens motoriek wat opvalt. Geen uitspraak waar ik gelukkig mee ben. Ook het COC was allerminst blij hiermee en eiste excuses en terugname van de woorden door Frank de B.. Die nog wel iets heeft gezegd als ‘’t was niet zo bedoeld’.

 
Wat mijn Facebookdiscussie en dit mediaschandaal verenigt is dat ze bewijzen dat de afgelopen decennia de emancipatiestrijd voor vrouwen (incl. mannen) en LGBT mensen een onvoorstelbare slag heeft geslagen. Niet (alleen) de wetgeving, maar juist ook de maatschappelijke normen zijn veranderd. Het is bon ton om geëmancipeerd te zijn. Sterker nog, emancipatie is de norm en in de openbare ruimte kun je niet meer hardop zeggen dat je tegen emancipatie bent.

Heksenjacht

Voor alle duidelijkheid: ik ben absoluut voor een norm die zegt dat emancipatie en vrijzinnigheid goed zijn. Leven, laten leven en stimuleren om te leven. Maar zover zijn we nog lang niet. Als ik om me heen kijk –familie, vrienden, studenten, collegae, ikzelf- dan barsten we nog van de vooroordelen. Die bestrijden is echter niet gelijk aan een heksenjacht op het uitspreken van deze vooroordelen.

Maar je zou kunnen zeggen dat het probleem toch ook is opgelost als we vooroordelen genoeg onderdrukken. Voor mij klinkt dat echter zeer beangstigend. Ik ben dan bang voor een onderstroom, een onderstroom die uiteindelijk zal uitbarsten terwijl wij zelfgenoegzaam de media aan het afspeuren zijn, terwijl we mensen te dwingen tot excuses, en terwijl we vergeten om dialoog en begrip te zoeken. We zijn niet meer aan het overtuigen maar aan het afdwingen!

In mijn Facebookdiscussie heb ik, tevergeefs, gevraagd om een definitie van vrijzinnigheid en emancipatie waar de ChristenUnie binnen zou vallen. Vraag Frank de Boer waar hij zich op baseert. Kom met tegenvoorbeelden, cijfers. Ontkracht zijn verhaal. Daag mensen weer uit om tégen emancipatie te zijn.

Ik discussieer liever met iemand die zegt dat de plek van vrouwen in huis is enzovoorts, enzovoorts, dan met iemand die net doet alsof seksesegretatie en -hierarchie gewoon een andere vorm van feminisme zijn. Ik hunker weer naar de misogyn, de rasoude vrouwenhater, de persoon die homo’s verwijfd vindt. Die speel ik met liefde inhoudelijk van het veld.

Gaan we door met mensen verplichten lippendienst te bewijzen aan de emancipatie, zonder dat ze het feminisme echt omarmen, dan luiden we ons eigen verlies in en zullen alle Frank de Boers en Christelijke Facebookers met de onschuldige armen omhoog staan als wij met gestrekt been getackeld op de grond liggen.