GEEN VROUWEN IN JE TALKSHOW: IS DAT WEL ZO'N GOED IDEE?

LOVER's repliek op Jeroen Pauw

Jeroen Pauw nodigt alleen nog maar hoogleraren, ministers, burgermeesters en Tweede Kamerleden uit voor zijn nieuwe talkshow. Althans, dat is de conclusie die we mogen trekken uit zijn laatste uitspraak over hoe Pauw er straks uit zal zien. Op de vraag of hij naar meer diversiteit streeft dan bij Pauw en Witteman, antwoordt hij schaamteloos dat vrouwen zulke belangrijke maatschappelijke functies minder vaak bekleden en dus ook niet bij hem zullen aanschuiven. Adieu dus de kunstenaars, schrijvers, muzikanten en opiniemakers die in Pauw en Witteman nog wel aan het woord mochten komen. Je hoeft er dan ook niet op te rekenen dat allochtonen m/v nog mogen aanschuiven bij Pauw. Volgens de Pauw-logica betekenen die namelijk ook niets in onze samenleving. Ze zijn immers eveneens ondervertegenwoordigd in de bovengenoemde functies.

Je kunt je afvragen of je beperken tot enkel bestuurders en hoogleraren wel zo’n gunstig format is voor een talkshow. Ontwikkelingen in de samenleving worden niet enkel bepaald en geduid op universiteiten en in parlementsgebouwen, ministeries en stadhuizen. Wat doet Pauw als een bankier zich compromitteert, of als er een grote misdaad moet worden geduid? Voor culturele onderwerpen is sowieso geen plaats meer bij Pauw als er aan deze beperking wordt vastgehouden.
Je kunt je ook afvragen of Jeroen Pauw een punt heeft met zijn uitspraak dat vrouwen geen rol van betekenis in onze maatschappij spelen – en zo ja, of dat niet mede veroorzaakt wordt door het feit dat wie en wat betekenis heeft voor deze maatschappij nog steeds voornamelijk door mannen wordt bepaald.
Vooral kun je je afvragen met welk doel Jeroen Pauw zijn uitspraken deed. Het idee dat dit doel vooral pr voor zijn programma is – provocatie is in dat opzicht al wel vaker effectief gebleken – is misschien wat cynisch, toch? Of zou het toch? In dat geval kunnen we wel stellen dat zijn aanpak op publiciteitsgebied succesvol is, maar op maatschappelijk niveau contraproductief. ‘Doe er wat aan,’ zo besluit Jeroen Pauw zijn stelling. Een presentator van een landelijk nieuwsprogramma die zulke uitspraken doet, helpt de strijd voor vrouwelijke emancipatie niet écht vooruit, meneer Pauw. De hand in eigen boezem zou u sieren – oh, maar wacht, die zit al in een vrouwelijke boezem. Dat verklaart een hoop.
Het meest vragen wij ons namelijk af of Pauws eigen moeizame relatie met vrouwen die er toe doen in deze maatschappij een rol speelt bij zijn uitspraken. Het bezoek van Asha ten Broeke bij Pauw en Witteman is in dat opzicht illustratief te noemen. We hopen heel erg voor Jeroen Pauw dat er niets verandert in onze samenleving. Anders moet hij namelijk leren hoe je op met een betekenisvolle manier met vrouwen omgaat.
Een boycot van dit onverhulde seksisme is verleidelijk – maar dat zou a. niks aan deze opvattingen veranderen, en b. ons de mogelijkheid ontnemen om Pauws ongelijk in zijn eigen programma te bewijzen. Daar willen we onze dwalende presentator zelfs graag tegemoet in komen, als de aanwezigheid van onze vrouwelijke redacteurs te intimiderend voor hem is. Wees gerust Jeroen, we hebben ook een man in onze redactie. Mocht je weer opiniemakers aan je tafel willen hebben, dan zal Tim met plezier bij je aanschuiven. Luister maar goed naar hem, hij kan je allés leren over wat white male privilege is en hoe je betekenisvol met vrouwen omgaat. Misschien dat je dan nog kunt voorkomen dat al je vrouwelijke, allochtone en cultureel geïnteresseerde kijkers hun toevlucht tot Eva Jinek en Umberto nemen.