Gelieve niet te ejaculeren

Breinaalden via Pixabay

Tenzij je de afgelopen maanden onder een steen leefde, kan het je niet ontgaan zijn: het recht op veilige abortus staat onder grote druk. Nu was de discussie nooit helemaal verstomd, maar de recente ontwikkelingen zijn alarmerend. Vorige week het Poolse drama, deze week de onheilstijding over de benoeming van Barrett in het Amerikaanse Hooggerechtshof. Zwaai maar dag met je handje naar Roe v. Wade.

Wereldwijd vinden er naar schatting zo’n 73 miljoen abortussen per jaar plaats. De relatieve aantallen per land verschillen nauwelijks. In landen met strenge anti-abortuswetgeving vinden ongeveer evenveel abortussen plaats als in landen met ruimere mogelijkheden.
Ongeveer de helft van alle abortussen is onveilig, voornamelijk daar waar beperkende wetten gelden, waar gezondheidszorg slecht bereikbaar of duur is, en waar allerlei onnodige eisen gesteld worden. Restrictieve wetgeving leidt dus niet tot minder, maar tot onveilige abortussen.

De risico’s van een onveilige abortus zijn niet gering. Elk jaar sterven tienduizenden vrouwen aan de gevolgen van een onveilige abortus en krijgen zeven miljoen vrouwen te maken met ernstige complicaties en chronische aandoeningen. Denk aan bloedingen, infecties, baarmoederperforaties en schade aan geslachts- en inwendige organen.

Het Mensenrechtencomité van de VN verklaarde in 2018 dat landen zelf maatregelen mogen nemen om vrijwillige abortus te reguleren, maar dat die maatregelen vrouwen niet mogen dwingen hun toevlucht te nemen tot onveilige abortussen. De Verenigde Naties hebben consequent verklaard dat restrictieve abortuswetgeving valt onder discriminatie van vrouwen: het recht op leven begint bij de geboorte en geldt dus niet voor ongeborenen. Ze verwijzen daarbij naar artikel 1 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, waarin staat dat alle mensen vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren worden.

Pratende foetus
Niet iedereen is het daarmee eens. Diverse conservatieve en religieuze organisaties vinden dat ook ongeboren levens recht op leven hebben. Deze organisaties winnen steeds meer terrein, ook in Nederland. Hoewel bij ons het recht op zwangerschapsafbreking niet ter discussie staat, lukt het anti-abortusactivisten steeds beter om binnen politiek en media abortus in een negatief daglicht te plaatsen. Hun demonstraties bij abortusklinieken worden steeds agressiever en de informatie die ze verspreiden, is vaak misleidend en wreed. Zo is er een flyer waarop een acht weken oude foetus zelf aan het woord komt: ‘Ik kan al voelen’. En dan te bedenken dat onze overheid anti-abortusorganisaties financiert.

Discussies en wetgeving gaan veelal over omstandigheden en voorwaarden voor abortus. Er lijkt enige consensus over afbreking van onbedoelde zwangerschappen door incest en verkrachting, bij ernstig gehandicapte of niet levensvatbare foetussen en wanneer het leven van de zwangere in gevaar is. Maar de verschillen wereldwijd zijn groot. Wetgeving varieert van een algeheel verbod, zoals in El Salvador waar je na een spontane miskraam al in de gevangenis kunt komen, tot ruimere wetgeving waarbij een zwangere zelf mag beslissen.

Eigen schuld, dikke bult
Eén ding hebben alle landen gemeen: in discussies wordt het hele arsenaal aan morele, ethische en medische argumenten in de strijd gegooid, en het gaat voornamelijk over de celklomp. Niet alleen roepen ze moord en doodslag: anti-abortusactivisten, religieuze organisaties en sommige politieke partijen doen er alles aan om vrouwen schaamte en schuld aan te praten. Zelfbeschikking? Dat had je gedacht! Pro-life is anti-choice.

Ondanks de zalvende praatjes over bescherming van het ongeboren kind gaat het gejeremieer eigenlijk over seks. Een vrouw die er lustig op los rampetampt en daar met volle teugen van geniet, is voor sommige mensen moeilijk te verkroppen. Onze dubbele seksuele moraal dicteert dat mannen seks najagen en hun zaad in zoveel mogelijk vagina’s storten en dat vrouwen terughoudend zijn en de grenzen aangeven.
Hoe minder ‘schuld’ een vrouw heeft aan de onbedoelde zwangerschap, hoe acceptabeler men abortus vindt. Ben je verkracht en zwanger geraakt? Tuurlijk! Wel nog vijf martelende dagen langer lijden (eufemistisch 'bedenktijd' genoemd), maar begrijpelijk dat je ervan af wilt. Heb je alle voorzorgsmaatregelen genomen? Dus pil, spiraal, condoom én voor het zingen de kerk uit? Mmm, nou vooruit. Maar weet je het zeker? Echt? Volgende keer wel beter opletten, hè? Was je dronken en heb je het met de barman gedaan wiens naam je je de volgende ochtend niet meer herinnert? Jij slet! Had je je benen maar bij elkaar moeten houden!

Bittere pil
Wil je abortus de wereld uit helpen, dan moet je onbedoelde zwangerschappen voorkomen. Goede voorlichting en betrouwbare, betaalbare anticonceptie zijn een stap in de goede richting.
De anticonceptiepil voor vrouwen is waarschijnlijk de beste uitvinding van de twintigste eeuw, maar is niet zonder risico. Al tientallen jaren nemen vrouwen de schadelijke bijwerkingen op de koop toe. Het is nog altijd beter dan een onbedoelde zwangerschap met alle ellende van dien. Toen er ooit een anticonceptiepil voor mannen was ontwikkeld, werd deze afgekeurd vanwege de bijwerkingen, terwijl de lijst bijwerkingen van de vrouwenpil drie keer zo lang is.

Een goedkoop en eenvoudig alternatief zijn condooms. Ze zijn effectief, je hebt er geen recept voor nodig en ze beschermen ook nog eens tegen soa’s. Helaas penetreren en ejaculeren veel heteromannen liever zonder condoom. Het kleine beetje extra eigen genot weegt voor hen blijkbaar zwaarder dan hun partner beschermen tegen een onbedoelde zwangerschap met alle gevolgen van dien. Behalve kwaaltjes en ongemakken brengen zwangerschappen en bevallingen immers serieuze gezondheidsrisico’s met zich mee.

Baas in eigen balzak
Naast medische aspecten, bevoogdende regelgeving, morele oordelen en condoomloze eikels is er nóg iets geks aan de hand. Geen enkel voorbehoedsmiddel is 100% veilig. Het enige wat zwangerschap volledig uitsluit, is het voorkomen van ejaculatie in een vagina. Gabrielle Blair schreef er een fijne longread over. In het kort komt haar betoog hierop neer: onbedoelde zwangerschappen zijn het gevolg van onverantwoorde ejaculaties en derhalve zijn mannen verantwoordelijk.

Voor het bezwangeren van een vrouw moet een man orgasmeren. Andersom is niet nodig: seksueel genot van vrouwen is geen vereiste. In tegenstelling tot ’s mans orgasme maakt het niet uit hoe vaak een vrouw klaarkomt: ze raakt er nooit zwanger van. Onbedoelde zwangerschappen en abortussen zijn dus altijd het gevolg van mannen die op onverantwoorde wijze klaarkomen. Echter, omdat mannen er zelf geen hinder van ondervinden, nemen zij er geen enkele verantwoordelijkheid voor. Blair doet een dringend appél: stop met het te schande maken van vrouwen. Wil je abortus uitbannen, houd dan mannen verantwoordelijk voor hun daden.  

Blair pleit voor castratie als straf voor onverantwoord ejaculeren - zo van: wie niet horen wil, moet voelen - maar het afschrikwekkende effect daarvan lijkt mij nihil. De pakkans en procedures bij andere misogyne delicten stemmen weinig hoopvol. Haar tweede voorstel lijkt me haalbaarder: verplicht alle jongetjes aan het begin van hun puberteit om een vasectomie te ondergaan. Dat is een veilige en omkeerbare ingreep zonder bijwerkingen. Zodra de jongen een verstandige man is geworden en een partner heeft gevonden die zich met hem wil voortplanten, kan de vasectomie ongedaan gemaakt worden.

Recht op leven
Volgens de internationale mensenrechten heeft iedereen recht op leven en gezondheid, en het recht om gevrijwaard te zijn van geweld, marteling en wrede behandeling. De enige die over je lichaam mag beslissen, ben je zelf. Iemand dwingen een onbedoelde zwangerschap te voldragen is een inbreuk op lichamelijke autonomie.

De beslissing voor een abortus wordt zelden lichtzinnig genomen. Er zijn maar weinig vrouwen die direct na een positieve zwangerschapstest achteloos naar de huisarts hollen. Een bezoek aan de abortuskliniek is geen uitje naar de Jaarbeurs met je moeder of vriendinnen, met na afloop lekker een gin-tonic, gezellig met de meiden.

Het shamen moet maar eens afgelopen zijn.
Vrouwen, eis je zelfbeschikkingsrecht op.
Mannen, neem je verantwoordelijkheid.
Verdedig en handhaaf veilige abortussen. Ze redden levens.

Steun LOVER!
Vond je dit een goed artikel? Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Laat je waardering blijken door een (eenmalige) donatie en help ons. LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.
Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, Linkedin en Facebook