HET GEHEIM VAN DE VIER VROUWELIJKE HOOGTEPUNTEN

In 1970 publiceerde de feministische schrijfster Susan Lydon een clitoraal manifest, dat de inleiding vormde voor een periode van ‘clitoraal absolutisme’: de opvatting dat de clitoris de enige bron van vrouwelijke extase is. Tot 1982, het jaar waarin Beverly Whipple een boek publiceerde over de G-spot: een plekje aan de binnenzijde van de voorwand van de vagina dat verbluffend intense orgasmen teweeg kon brengen. Whipples boek riep veel controverse op en onomstotelijk bewijs voor het bestaan van de G-spot is tot op heden niet geboden. Niettemin zette Whipple het onderzoek naar het inwendige vrouwelijke orgasme voort, in samenwerking met de neurowetenschapper Barry Komisaruk. Samen ontdekten ze dat de clitoris inderdaad niet de enige bron van vrouwelijke vervoering is. De binnenwand van de vagina bleek vol te zitten met uitstulpingen die zeer veel zenuweinden bevatten en die een inwendig orgasme wel degelijk mogelijk maken. Ook het cervicale orgasme (door stimulatie van de baarmoederhals) – dat net als de G-spot aan veel wetenschappelijke controverse onderhevig is – wordt hiermee een stuk geloofwaardiger. En passant ontdekten Komisaruk en Whipple tevens dat er nog een vierde vrouwelijk orgasme mogelijk is. Er zijn vrouwen die door louter concentratie kunnen klaarkomen. Voor Vrij Nederland schreef Daniel Bergner, auteur van het boek Wat vrouwen willen; een onderzoek naar vrouwelijke verlangens & een afrekening met de mythe van de vrouwelijke monogamie, een boeiende longread over het onderzoek naar de vier vrouwelijke hoogtepunten, die vandaag centraal staat in LOVER’s Uitgelicht. Het enige dat jammer is, is dat het vijfde mogelijke hoogtepunt, het anale, er niet in ter sprake komt. Maar daar moeten we Bergners boek misschien voor lezen.

‘Geen van de pogingen in beide kampen heeft een eind weten te maken aan de controverse tussen het vaginale en het uitwendige orgasme. En dat zal voorlopig ook niet gebeuren. Ongeveer de helft van de vrouwen gelooft dat ze een G-spot hebben; de andere helft denkt van niet. Maar Komisaruk en Whipple hebben, gebruikmakend van hun vingerprikker en pupillenmeter, iets aangetoond wat de anatomie overstijgt, iets wat amper twijfel lijdt: er zijn vrouwen die alleen door concentratie tot een orgasme kunnen komen. Om onduidelijke redenen is dat iets waartoe veel meer vrouwen in staat zijn dan mannen. In het laboratorium van Komisaruk en Whipple konden vrouwen, louter door te fantaseren over minnaars of door het luisteren naar bepaalde muziek, zichzelf tot extase brengen.’ – Daniel Bergner.

Daniel Bergner, ‘Wat vrouwen willen; een onderzoek naar vrouwelijke verlangens & een afrekening met de mythe van de vrouwelijke monogamie’, vertaald door Rob van Moppes, uitgeverij Lebowski, 236 p., € 17,50, is 14 februari 2014 verschenen.