IFFR - 28 januari 2010

De eerste echte dag van het festival begon voor  mij wat laat (rond de lunch), maar wel meteen erg sterk. Green Days van de Iranese Hana Makhmalbaf is een aanrader.

Groene revolutie
De film gaat over Ava, een jonge vrouw uit Tehran. Ze is depressief (logisch dacht ik nog). Haar dokter zegt dat ze moet gaan schoonmaken, dat helpt. Zij besluit de straat op te gaan en de mensen die daar massaal campagne maken voor Mousavi (en een enkeling voor Ahmadinejad) te vragen waarom zij moet gaan stemmen. In één zin! “we moeten kiezen tussen imperfect en slecht, dus kiezen we voor imperfect”, antwoord een meisje haar. Opvallend groot aandeel vrouwen daar op straat overigens.

Als 10 jarig meisje was Ava fan van president Khatami, dat wilde ze worden als ze groot was! Tot ze ontdekte dat in haar land vrouwen alleen echtgenote, moeder en eenvoudig werkneemster mogen worden. De macht krijgen ze niet. Hoewel de zielsveel houdt van haar land, maakt het haar depressief.

We weten uit het nieuws hoe dit afloopt, regisseuse Hana Makhmalbaf maakt de hoop, de depressie, de kracht van jonge vrouwen en mannen zichtbaar. En uiteindelijk ook het grote verdriet wanneer blijkt dat hun land gegijzeld is.

Afrader
Na deze aanrader ook nog een film waar je misschien niet je tijd aan moet besteden. Autumn Adagio. Op papier leek het interessant, maar de uitwerking liet nogal te wensen over. De non die haar seksualiteit en levenslust (her)ontdekte was opeens wel erg manisch naar mijn smaak. En de film was overdadig gelardeerd met metaforen en symbolen. Een tikkie teveel naar mijn smaak.

Check het blog morgen voor nieuwe tips en aanraders. White Material van Claire Denis en Chaque jour est une fête staan onder andere op het programma.