Liever-thuis-cirkeltje

In Vrij Nederland’s dubbeldikke winternummer (zie foto) snijdt econoom Kees Kraaijeveld de economische zelfstandigheid van vrouwen aan onder de kop ‘Onvrij, maar blij’.

Het merendeel van de vrouwen tussen 16 en 65 is afhankelijk van hun partner of van een uitkering, zo verwijst Kraaijeveld naar de studie Verdeelde Tijd van het CBS. Dat is natuurlijk geen nieuws. Het schokkende, vindt Kraaijeveld, is dat ze het nog leuk vinden ook. Vrouwen tonen weinig ambitie en draaien rond in het ‘liever-thuis-cirkeltje’.

De econoom geeft aan dat het logisch is dat de vrouw wat achterloopt. ‘Juridisch is de getrouwde vrouw nog maar vijftig jaar “handelingsbekwaam”. Voor 1957 mocht ze eigenstandig nog geen auto kopen. (..) In 1965 vond 85 procent van de bevolking het (zeer) bezwaarlijk als een gehuwde vrouw met schoolgaande kinderen buitenshuis werkte.’ De vrouw die haar eigen geld verdient, is een nieuwigheid, vindt Kraaijeveld, hoewel dat misschien ook een gekleurde observatie is, die voorbij gaat aan klasse en etniciteit.

Hij geeft echter goede redenen waarom vrouwen economisch zelfstandig zouden moeten zijn: ‘De economische afhankelijkheid van vrouwen houdt de machtsongelijkheid tussen man en vrouw in stand: wie betaalt, bepaalt.’ Ook noemt hij het hoge aantal scheidingen, wat veel armoede onder vrouwen teweeg brengt. Bovendien doen vrouwen niet echt hun best om een interessante carriere te starten, als ze toch later thuis zullen blijven met de kinderen.

Daarin ziet hij vooral een probleem: vrouwen, vindt Kraaijeveld in navolging van het SCP, worden aangemoedigd om het vooral ‘lekker rustig aan te doen’ en belanden daardoor in het ‘liever-thuis-cirkeltje’. Aldus eindigt Kraaijeveld zijn column met een oproep: ‘Het is tijd dat vrouwen zich bevrijden van de ingebakken verwachtingspatronen. Opdat ze ook in economische zin volwaardige burgers worden’.