Maakbaar is niet leefbaar
Vorige week had de Groene Amsterdammer een wel erg opvallende cover: het onderlichaam van een vrouw, benen gespreid en duidelijk uit de tijd dat schaamhaar nog niet ter discussie stond, laat staan stoppels. Deze week pakt de Groene het iets gladder aan door een pop op de cover te zetten. Maar dat hangt dan ook geheel samen met het coveronderwerp: ‘De maakbare vrouw’.
Marja Pruis heeft een zeer interessant stuk geschreven voor de Groene Amsterdammer over hoe vrouwen hun lichaam blijven beoordelen met onmogelijke eisen en wensen in hun achterhoofd. Ze begint haar artikel met een tv-programma dat begon in 2001, What not to wear van de BBC. Twee stylistes, Trinny en Susannah, vertelden in hun programma aan ‘de vrouw van de straat’ wat ze wel en wat ze niet aan moest trekken om zo het meest tot hun recht te komen. Levend voorbeeld was een vrouw die het in de ogen van Trinny en Susannah niet helemaal begrepen had wat kledingkeuze betrof.
Soortgelijke programma’s werden of worden ook in Nederland geproduceerd: Dyanne Beekman met Wat je ziet ben je zelf en Daphne Deckers met De naakte waarheid zijn een paar voorbeelden hiervan. Bij beide programma's krijgen de meestal vrouwelijke kandidaten naast kleding- en make-upadvies ook een stuk mental coaching.
En dat is niet zomaar. Sterker nog, die mental coaching is hard nodig. Vrouwen accepteren steeds moeilijker hoe ze eruit zien. Met de huidige mogelijkheden die plastische chirurgie biedt, zijn we natuurlijk ook steeds kneedbaarder en maakbaarder geworden. Een vetrolletje hier of daar kleed je niet meer af met een zwart truitje, zoals Trinny en Susannah je nog zouden kunnen adviseren, je laat het gewoon wegzuigen. En dat ik het woord gewoon gebruik, komt omdat het zo normaal lijkt te zijn om aan je te laten sleutelen. Het doel van de mental coaching in eerder genoemde programma's is om je lichaam mooi te vinden, jezelf te accepteren zoals je bent. Blijkbaar is het zo ver dat we daar nu mentale begeleiding bij nodig hebben. En dat vind ik een zorgwekkend signaal.
Vandaar dat ik programma’s als Wat je ziet ben je zelf, De naakte waarheid en Coleens real woman koester. Laatstgenoemde wordt uitgezonden op RTL5. Voetlbalvrouw Coleen McLoughlin probeert “vrouwen met een maatje meer” model te laten staan voor bekende merken. Helaas lukt dit niet altijd, maar daar gaat het niet om. Het gaat om het signaal: ‘gewone’ vrouwen zijn minstens net zo mooi als modellen. Laat de media dat signaal vooral blijven uitzenden, dan wordt dat vast ook ooit opgepikt door de vrouw van de straat.
Kijken: Coleen’s Real Women, iedere maandag op RTL 5 om 21:25.
Lezen: De Groene Amsterdammer, jaargang 133, nummer 30.
Afbeelding: cc Pixieclipx