'Miss Boerkinibabe 2016'
Column Sjo Velland
Stel je voor: je wordt uit een zwembad gestuurd omdat je te véél aan hebt. Of je maar even als de wiedeweerga je bovenstukje wilt verwijderen, want de borstjes mogen niet alleen, nee die móeten gezien worden, zo heeft de rechter bepaald.
Eigenlijk is het de bedoeling dat je volledig naakt het water induikt, maar vooruit, het slipje mag aanblijven mits het een tanga is, lapje voor, touwtje achter.
Minder overdreven, maar wel vergelijkbaar, is wat gebeurde in een Franse badplaats. De rechter bepaalde dat zwemsters daar geen badkleding mogen dragen die getuigt van een religieuze overtuiging. Ik dacht heel even dat het een grap was.
Jaren geleden in Israël werd ik op een strand in Haifa voor het eerst geconfronteerd met de totaal bedekkende boerkini. Mijn westerse bekje viel open van verbazing. Tsjonge, die zijn streng in de leer, dacht ik toen. Nou ja, moeten ze zelf weten.
Ergens rond mijn pubertijd was het opeens ´verplicht´ topless te zonnen. Deed je dit niet, dan was je een preutse trut, wat weer bijna net zo erg was als een slettebak. Ik was de enige preutse trut op het strand en vertikte het om met mijn prille meisjestietjes open en bloot over het strand te banjeren.
Jaren later, op reis door de prachtige Sinaïwoestijn, bleek ik op mijn tweeëndertigste alweer de enige preutse troela op het strand te zijn. En wie lagen er weer pontificaal met de boobies bloot? Alle Nederlandse jongedames die ik tegenkwam. In een moslimland. Ze werden niet aangerand of lastiggevallen, al die blonde ‘blote’ meisjes. Petje af voor Egypte, al zou ik het niet aanraden om in elk land ter wereld te doen alsof je op je balkonnetje ligt. Maar toch: topless zonnen is een keuze. In boerkini zwemmen ook.
Het bericht stoort me omdat het nu voor meisjes en vrouwen die vanuit hun geloofsovertuiging en cultuur nu eenmaal bedekt moeten zwemmen, lastig wordt om óók te genieten van een heerlijke sprong in de zee. En hoe gaan ze dat dan doen bij schoolzwemmen en zwemlessen? Dan kunnen sommige meisjes niet hun zwemdiploma halen. Lijkt me ronduit gevaarlijk. Voeg daaraan toe dat met deze maatregel de woede en onvrede vanuit de moslimgemeenschap op deze manier wordt aangewakkerd en het is meteen duidelijk dat de uitspraak van deze rechter op zijn zachtst gezegd niet handig is, zelfs olie op het vuur gooit.
Vreemd toch, dat de westerse wereld altijd maar weer meent te moeten dicteren wat het beste is voor andere culturen. Meisjes met een hoofddoekje? Zielig en onderdrukt. Meisjes in boerka? Zo mogelijk nog zieliger. Boerkini? Uit. En vlug een beetje.
Als ik een oppas zoek voor mijn zoon, wens ik geen meisje met een boerka aan. Of een hoofddoekje op. Of een Jehova’s getuige. Of een ‘gristen’. Omdat ik nu eenmaal denk dat mijn zoon dan een zeer vreemd wereldbeeld krijgt voorgeschoteld. Dergelijke uitingen passen niet in mijn feministische denkwereld en daarom niet in mijn huishouden. Met een boerka kan ik niets omdat ik je gezicht wil zien.
En toch ben ik vóór de hoofddoek. De boerkini en de boerkadraagsters. De keppeltjes, baardjes, gebedsjurken, tulbanden en ook de pruikjes bij de chassidische joodsorthodoxe vrouwen. Belangrijk om zoonlief mee te geven: nee, ik doe er niet aan, maar wie er wél aan doet moet dit zelf weten. In vrijheid.
Dat een westers land het waagt vrouwen te verbieden zich te kleden zoals ze zelf willen, is niet alleen slecht voor meisjes die in boerkini willen zwemmen. Want waar houdt het op? Welk kledingverbod of -gebod krijg ik zelf straks opgelegd? Dat ik niet meer in een spijkerbroek mag lopen? Voortaan vrouwelijk gekleed in een korte rok moet verschijnen? In het openbaar dan hè, ik heb het hier niet over een werkomgeving waar kledingvoorschriften begrijpelijk of zelfs noodzakelijk kunnen zijn. Stel je voor: verplicht op hoge hakken naar de supermarkt. Dan kom ik nauwelijks de deur nog uit.
Vrijheid. De vrijheid om in je blootje te gaan zwemmen. Mag. Hoeft niet. Trek gerust een trui aan.
Ik voel de neiging om de eerstkomende keer dat ik ga zwemmen dit te doen in een lange nachtjapon, een hoofddoekje en een maillot aan. Uit protest en solidariteit. Mijn zoon maakt zich al zorgen, want hij kent mij en weet dat ik ertoe in staat ben. ‘Mam, alsjeblieft, doe normáál!’
We hoeven niet per se voor moslimmeisjes te bepalen dat ‘ze’ totaal onderdrukt worden omdat ze nu eenmaal niet te pas en te onpas borsten, billen en benen laten zien, al is het honderd keer waar.
We kunnen deze zomer de eerste Miss Boerkini verkiezing houden. Met mijn kwabjes en blubbers bedekt, kan ik nog meedoen ook. Die boerkini zou best weleens een hit kunnen worden.
Sjo Velland is columnist en woont in Amsterdam. Ze zal regelmatig columns voor LOVER schrijven waarin haar eigen beleving van de wereld om haar heen centraal staat.