Mode in Riyad
In Nederland ben ik redelijk gewend aan vrouwelijk schoon om me heen. Zelden voel ik de behoefte om mijn hoofd mee te draaien met een passerende aantrekkelijke vrouw, of om haar na te staren. Hier in Saoedi-Arabië betrap ik mezelf echter steeds vaker op het aanstaren van een vrouw. Maar alleen als ze haar haren niet bedekt heeft. Een vrouw zonder hoofddoek valt hier nu eenmaal op, om de simpele reden dat wat je niet ziet vaak interessanter is dan wat je wel ziet. Ik ben in Riyad dan ook opeens geïnteresseerd in damesmode.
De damesmode die ik te zien krijg, bevindt zich voornamelijk in de gigantische winkelcentra . Bij aankomstbij wordt je begroet door enorme verlichtte letters, reclames en een parkeergelegenheid waar menig concertorganisatie jaloers op zou zijn. Het is er een stuk stiller dan in Nederland: nergens wordt het shoppen begeleid door een koopstimulerend muziekje. Speakerinstallaties worden alleen gebruikt voor de oproep tot gebed. Zodra je deze hoort - en daar is geen ontkomen aan - moet je ervoor zorgen dat je naar buiten gaat omdat dan alle winkels sluiten. Na een half uurtje kun je weer samen met honderden in zwart gehulde vrouwen verder winkelen in de weelde van neppalmbomen, parfumverkopers en kledingwinkels.
Het contrast tussen de mode in de etalages en het ingetogen zwart om me heen is groot. Als ik de paspoppen mag geloven, dan gaan de Saoedische vrouwen gekleed in de meest fantastische jurken, sexy leggings, hippe topjes of anderszins opwindende kledij. De mode wijkt wat dat betreft niet veel af van de Nederlandse, maar is wel iets schreeuweriger en kitscher. Tot voor kort bestond er hier een wet dat alleen mannen in (kleding-) winkels mogen werken. Uit nieuwsgierigheid heb ik even een blik geworpen in een lingerie winkel en, inderdaad, alleen verkopers. Ik heb zelf nooit een BH hoeven aanschaffen maar als ik dat zou doen, dan zou ik me toch het liefst door een vrouw laten voorlichten. De wet is inmiddels dan ook veranderd en in sommige malls, bijvoorbeeld die aan de voet van de beroemde Kingdom Tower, is een speciale vrouwen verdieping ingericht. Hier mogen alleen vrouwen komen en er zijn alleen verkoopsters, zonder abayahs aan.
Weer keer ik mij tot mijn vrouwelijke collega’s voor een completer beeld. Het blijkt dat de glim-glitterjurken wel degelijk gedragen worden, maar dan vooral als vrouwen onder elkaar zijn. Ze houden ervan om zich dan helemaal uit te dossen. Over het algemeen gaat het er onder de abayahs echter iets rustiger aan toe. De studentes worden op de campus verplicht tot het dragen van lange zwarte rokken. Daarboven kunnen zij hun eigen smaak en stijl laten zien en variëren zij met allerlei, soms zelfs doorzichtige topjes, bloesjes, shirtjes en jasjes. Daarbij dragen ze dure zonnebrillen in het haar en grote opzichtige handtassen om hun schouder. De zonnebrillen houden zij binnen soms ook op, zelfs als ze een gesprek voeren. Hun kapsels en make-up zijn tot in de puntjes verzorgd waardoor het een kleurrijk geheel wordt. Bij het aanhoren van de verhalen van mijn collega’s moet ik terugdenken aan mijn vlucht naar Riyad. Bij het boarden in Parijs zag ik in het vliegtuig vooral duur uitgedoste dames overladen met Gucci en Prada tassen. Bij de landing zag ik alleen nog ingetogen zwarte abayahs om me heen.
Ik vind het interessant om te merken dat, juist doordat er hier zoveel afgeschermd is, ik over andere zaken na ga denken. In Nederland zou ik me vrijwel nooit afvragen wat iemand onder de bovenste laag kleding aanheeft, welke mode ‘in‘ is of me uitgebreid interesseren voor hoe iemand het haar heeft zitten. Hier is dat net anders. Inmiddels heb ik al mijn eerste abaya-loze ontmoeting met een Saoedische vrouw gehad. Mijn hoofd zei me dat dit iets heel spannends moest zijn maar verder was ik niet onder de indruk van de spijkerbroek en het overhemd. Ik had zelf immers precies hetzelfde aan.