NEWSFLASH VOOR BAUDET EN AANVERWANT: NEE IS GEWOON NEE!

Het is een wonderlijk fenomeen: mannen die het verkoopsucces van 50 Shades of Grey als excuus gebruiken voor hun overtuiging dat je vrouwen best met geweld tot seks mag dwingen. LOVER-redacteur Jennie Barbier kon er kort en krachtig over zijn: ‘Vrouwen lezen die shit omdat ze gewoon graag seksboekjes lezen. Ik begrijp niet dat daar de conclusie aan wordt verbonden dat alle vrouwen die dat boek lezen dus onderdrukt en gedomineerd willen worden. Mensen die Game of Thrones lezen willen toch ook niet gemarteld worden door sneeuwzombies?’ Die logica is helaas te hoog gegrepen voor de heren Julian Blanc en Thierry Baudet, over wie we enkele dagen geleden al berichtten. LOVER-gastauteur Hedwig van Driel schreef vandaag speciaal voor ons een repliek op de omstreden verdediging van ‘pick-up artist’ Blanc door Baudet. Lees en geniet.    

Thierry Baudet, de arme jongen, is op de middelbare school kennelijk vaak afgewezen door harteloze tienermeisjes. En dat terwijl hij nog wel zo ‘aardig’ was. Nu is hij het wel eens met Julien Blanc, de pick-up artist aan wie recentelijk een Brits visum werd ontzegd vanwege aanzetten tot geweld tegen vrouwen. Hij is zelfs tot de conclusie gekomen “dat vrouwen niet met respect behandeld willen worden door hun sekspartner; dat ze helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert.”

Ik moest wel even slikken toen ik dit las. Ik kan niet voor andere vrouwen spreken, maar als ik nee zeg, dan bedoel ik ook nee; het idee dat mijn nee door een man gewoon terzijde zou kunnen worden gelegd is misselijkmakend. Baudet citeert de populariteit van 50 Shades of Grey als bewijs, maar dat het idéé van een dominante partner voor veel vrouwen opwindend is, betekent zeker niet dat het in de praktijk ook gewenst is, zonder dat partners het hierover met elkaar eens zijn geworden.

Maar toen besefte ik dat ik in het verhaal van Baudet helemaal niet voorkwam. Ik, en een flink gedeelte van de bevolking, ontbrak volledig: de minder aantrekkelijke vrouw. Begrijp me niet verkeerd: ik vind mezelf er best leuk uitzien. Maar aan het conventionele schoonheidsideaal heb ik nooit voldaan, en door pick-up artists zou ik hoogstwaarschijnlijk als een zesje of zeventje worden weggezet. Niet de moeite waard. Vrijwel onzichtbaar.

Nou heb ik – als ik me niet vergis – op dezelfde middelbare school gezeten als Baudet. Ook ik liep daar menig blauwtje – ter behoud van waardigheid zal ik er niet meer over verklappen. En dat terwijl ik reuze-aardig was. Misschien lag het aan de beige kleding van twee maten te groot. Misschien waren het de fantasyboeken die ik in de pauze op de grond zat te lezen, of misschien was ik gewoon een te grote stuud.

Gelegenheid om zelf iemand af te wijzen heb ik in mijn hele middelbare schoolcarrière maar één keer gekregen. Dat ik het heb gedaan, was achteraf ingegeven door Groucho Marxiaanse motieven: een jongen die mij zag zitten, daar moest wel iets mis mee zijn.

Vele jongens lachten mij keihard uit als ik interesse toonde. Eéntje vertelde het de hele school. Toch ben ik daar niet bitter over. Ik neem het die jongens ook niet kwalijk – nou ja, de afwijzing dan, het doorvertellen was wel een beetje een rotstreek. Ik ben niet naar een goeroe gerend voor verleidingstips. Waarom? Omdat ik besef dat niemand de verplichting heeft zich tot mij aangetrokken te voelen. Omdat ik die jongens niet verantwoordelijk hield voor mijn zelfvertrouwen. Omdat, eindeloze en uitgebreide dagdromen ten spijt, ze niet de persoon hoefden te worden die ik graag wilde zien. Omdat, kortom, ik besefte dat ze mensen waren.

Daar ligt de clou bij mensen als Blanc en Baudet. Ze zien vrouwen niet als volledige mensen, maar als black boxes: je stopt er wat in, je krijgt er wat uit, en wat er tussendoor gebeurt is niet van belang. De truc van pick-up artists is erachter komen welke input het vaakst tot de gewenste output leidt: seks. Lees het stuk van Baudet er maar op door. De motivatie van vrouwen is alleen voor belang voor zover het leidt tot betere manipulatie.

Overigens had ik later, toen ik beetje bij beetje wat zelfvertrouwen had ontwikkeld, minder moeite met jongens versieren. De laatste jongen die ik uitnodigde om op mijn kamer langs te komen houdt het al meer dan zes jaar uit. Ook hij is op de middelbare school afgewezen door een meisje waar hij erg verliefd op was. Godzijdank heeft hij dat niet als excuus gezien om misogyn te worden en vrouwen als prooi te behandelen – als hij dat had gedaan waren we allebei een heerlijke relatie misgelopen.

Als toetje hebben we vandaag nóg twee artikelen voor je.
Het eerste is Icelandic comedian comes up with novel way to respond to Julien Blanc, betreft de IJslandse cartoonist en komiek Hugleikur Dagsson, die een geweldig idee had om vrouwenhaters als Blanc en Baudet aan te pakken. Tipje van de sluier: Dagsson stelt voor dat alle mannen hun privileges voor een hoger doel inzetten en dat ze exact dezelfde versiertechnieken op Blanc (en Baudet, in ons geval) toepassen als die de twee heren zelf uitdragen.