NUANCEREN IS MOEILIJK

Femke Halsema was in de ogen van velen een verdienstelijke politica, maar als opiniemaker en columnist zit ze er vaker naast dan raak. Zo ook in haar bijdrage aan De Correspondent van vandaag, dat we als discussiestuk doorplaatsen. Haar ‘Elke man een seksist, elke blanke een racist’ is een wonderlijk artikel. Het lijkt een poging om nuance in het emancipatiedebat aan te brengen, maar Halsema gaat in die poging voorbij aan een wereld van – veel belangrijkere – nuances.

Zo opent ze haar betoog met het voorbeeld van ruimtevaartwetenschapper Matt Taylor, die door extremere facties binnen het feminisme werd aangevallen over zijn shirt met pin-ups, dat door een vriendin gemaakt was. Een voorbeeld uit de Verenigde Staten dat niks te maken heeft met het Nederlandse debat, maar dat door Halsema wél gebruikt wordt om een algemene conclusie te trekken: dat het feminisme als geheel niet de juiste prioriteiten stelt. Newsflash, Femke: over dat shirt zijn de meeste feministen het wel met je eens. Veel ernstiger is dat Halsema in haar betoog blijk geeft nog altijd niets van de begrippen White Privilege en Male Privilege te begrijpen. Lees 'Elke man een seksist, elke blanke een racist' en oordeel zelf.

‘De herontdekking van ‘white privilege,’ strijdterm uit diezelfde jaren, doet het antiracisme ook meer kwaad dan goed. Het devalueert mensen tot de kleur van hun huid en ontdoet hen van hun goede en slechte intenties: enkel door wit te zijn is er een racistische voorbeschiktheid, nederigheid jegens de zwarte medemens is de enige juiste houding. In dezelfde redenering is ‘male privilege’ het lot van elke man, ook als hij dakloos, arm, ziek of uitgeput is.’ – Femke Halsema