Once in a blue moon

Bloeddagboek 1

Marit Oosterom • 25 dec 2015

Vandaag, eerste Kerstdag, is het volle maan. De laatste keer dat er tijdens Kerstmis een volle maan aan de hemel stond, was in 1977; de tweede feministische golf was op haar hoogtepunt en vrouwen werden voor het eerst toegelaten op opleidingen die voorheen alleen voor mannen toegankelijk waren. De LOVER-redactie grijpt deze volle Kerstmaan graag aan om opnieuw een taboe te slechten. Vorig jaar betrof ons kersttaboe lichaamshaar, toen hield de redactie de haardagboeken bij (oksel-, been- en schaamhaar). Dit jaar is, jawel, de maanstonde ofwel menstruatie aan de beurt. De bloeddagboeken van LOVER-redacteuren en gastauteurs zullen de komende wintermaanden verschijnen en hebben als doel om dit onderwerp open te bespreken en het mogelijk zelfs te vieren. We openen met Once In A Blue Moon, de bijdrage van gastauteur Marit Oosterom. Vrolijk kerstfeest iedereen!

Vertel me over je ongesteldheid en ik zal zeggen wie je bent. Ons lichaam krijgt steeds meer erkenning in het weerspiegelen van onze gesteldheid. Zo schreef Giulia Enders al over onze darmen als tweede paar hersenen[1] en komt er steeds meer aandacht voor hoe de manier waarop we ons lichaam behandelen ons effectueert. Onze menstruatie is een goede graadmeter voor hoe het nou eigenlijk echt met ons gaat: het lichaam liegt niet. Helemaal gezien de menstruatie onderdeel uitmaakt van een evolutionair gezien zeer belangrijke functie van ons lichaam: de voortplanting. Ons lichaam verbruikt zo'n 50% van haar energie aan dit systeem. 50%! Dat is de helft van je tosti, of je halve kommetje havermoutpap dat je 's morgens naar binnen werkt, om maar even aan te geven waar het om gaat.

Dat het lichaam niet liegt, maar gelukkig ook met je meedenkt, merkte ik tijdens mijn reis door India 2,5 jaar geleden. Mijn relatie was net voorbij en ik ging soul searchen in India. Voor die tijd was ik al gestopt met de pil en kon ik de klok gelijk zetten op de start van mijn menstruatie. Tot India. De hitte, de cultuurshock, het feit dat ik me met mijn ziel onder mijn arm in allerlei yogaposes probeerde te wurmen… het was teveel. Of in ieder geval, genoeg. Mijn derde hersenen - mijn voortplantingssysteem - dacht met me mee en kwam in actie. Wat als we er nou in ieder geval voor zorgen dat je hier - in deze heisa - níet zwanger kunt worden? Te gek toch? Voor een periode van een half jaar had ik geen eisprong en was er geen menstruatie. Bij de eerste keer uitblijven van mijn menstruatie was ik natuurlijk totaal in paniek. Want anders dan bij je primaire hersenen kunnen je secundaire en tertiaire hersenen niet woordelijk met je communiceren. Dit resulteerde in de aanschaf van zwangerschapstesten in hele obscure Indiase winkeltjes en verwijtende blikken van verkoopsters. Maar eenmaal teruggekomen in Nederland en na een consult met een voedingsconsulent besefte ik dat mijn lichaam me beschermde. Mijn lichaam is awesome.

Deze periode van lichamelijke zelfbescherming heeft geduurd tot het moment dat ik met mijn über-vruchtbare vriendin E. op liftvakantie was en wij iedere nacht naast elkaar doorbrachten. Hormonen gierden door de couch surf-kamers en vrachtwagencabines en het moment dat zij begon te menstrueren, was ik ook weer aan de beurt. Can’t beat the power of female hormones. Ik moet zeggen dat het eigenlijk heel lekker voelde: de cyclus op gang, alles werkte weer. Het was een schokkerige start, met cycli van 50 en van 14 dagen, maar sinds een half jaar is mijn menstruatie weer solid as fuck. Ik kan de volle maan erop gelijk zetten. Serieus. Ik weet niet of het komt doordat ik met vijf vrouwen in een huis woon, of dat mijn lichaam steeds gevoeliger wordt voor de natuurlijke cycle of life… a full moon means a moon cup[2]. Ondanks dat het absoluut niet mijn favoriete week van de vier is – de tijd van mijn menstruatie vertelt me wel dat mijn lichaam hormonaal goed functioneert en daar is een redelijk ontspannen gesteldheid voor nodig. Dus, mijn menstruatie vertelt me nu dat ik best lekker bezig ben.

1 De mooie voedselmachine, Giulia Enders (2014)
2 Vuile Lakens, aflevering: de cup

Marit Oosterom is is afgestudeerd klinisch psycholoog met passie voor seksuologie, gender, psychologie en alternatieve gezondheidszorg (het liefst gecombineerd).