One Billion Rising Utrecht

Van diversiteit naar solidariteit

Judy Gonzales Malundo • 24 feb 2013

LOVER vroeg Judy ‘Love’ Gonzales Malundo, een Filipijnse feministische activiste uit Nederland, en een lid van het Women’s Committee that Supports Filipino Women and Children, naar haar persoonlijke reflecties over One Billion Rising Utrecht en de voorbereidende workshop die zij mee coördineerde vanuit haar organisatie. Deze Utrechtse workshop werd op touw gezet zodat de OBR-deelnemers niet enkel zouden dansen, maar tegelijkertijd ook zouden nadenken over de redenen waarom OBR zo’n belangrijk en ook zo’n persoonlijk event voor vrouwen is. In wat volgt geeft Love ons haar persoonlijke kijk op deze twee activiteiten.

‘Onze OBR-workshop bestond uit Filipijnse, Nederlandse, Italiaanse, Israëlische, Oostenrijkse, Indische, Griekse, Amerikaanse, Colombiaanse en Duitse vrouwen. We begonnen de dag met inleidende activiteiten, waardoor de deelnemers elkaar beter konden leren kennen, hun remmingen loslieten en er een gevoel van onderlinge solidariteit kon ontstaan. De deelnemers werden vervolgens verdeeld in groepjes, waarin ze met elkaar bespraken wat het concept Break the Chain – het themalied van OBR – voor hen betekende. Daarna gaf elke groep een samenvatting van wat ze besproken hadden – zowel op verbale als fysieke wijze. Deze fysieke bewegingen werden overigens later gebruikt voor onze choreografie. Na een presentatie, waarin een van de organisatoren het had over geweld tegen arme stadsvrouwen, plattelandsvrouwen en activistes in de Filipijnen, oefenden we onze OBR-dans in. Vervolgens sloten we onze workshop af door elk posters te maken met daarop de boodschap die we wilden tonen tijdens One Billion Rising Utrecht. Op de dag van OBR zelf dansten we niet alleen op het plein in het Hoog Catharijne winkelcentrum en op de Neude, maar voegden we ons ook bij een vrouwelijk koor dat inspirerende nummers ten gehore bracht, waaronder de versie van Break the Chain van twee Filipijnse zussen.

24 02 2013 2 small 24 02 2013 3 small

Foto links: de organisatoren van de workshop (van links naar rechts): Consie, Love, Rose, Mitcy, Yamit, Gesa, Josefien, en Annemijn. Foto rechts: het ontwerpen van de posters voor OBR.

Ik kan deze OBR-acties zelf alleen maar toejuichen, omdat een ondraaglijk hoog aantal vrouwen en meisjes vandaag de dag nog steeds te lijden hebben onder wreedheden zoals verkrachting, seksueel geweld, mishandeling, huishoudelijk geweld (fysieke mishandeling die meestal gepaard gaat met psychologisch en emotioneel leed), allerlei vooroordelen, homofobie, economische onderdrukking, exploitatie en afhankelijkheid, en onderdrukking in het algemeen. Hoewel velen van hen gelukkig dit geweld ook overleven, sterven sommige vrouwen en meisjes helaas ook door al deze ellende. Tijdens onze workshop praatten we over deze kwesties, en deelden we ook onze persoonlijke ervaringen. We kregen de kans om te luisteren naar verschillende ervaringen, omdat alle vrouwen die deelnamen verschillende achtergronden hadden. Als een groep van vrouwen met verschillende etnische, culturele en socio-economische achtergronden, genderidentiteiten en geloofsvormen, representeerden zij vrouwen van overal te wereld.

Ik was zelf, als feministische Filipijnse immigrante in Nederland, een van de deelneemsters die mijn persoonlijke ervaringen met geweld tijdens deze workshop kon delen: hoewel ik nu een liefdevolle relatie heb met mijn lesbische partner en de moeder ben van twee zoons, ben ik vanaf erg jonge leeftijd gemolesteerd door een familielid. Daarna werd ik gedwongen om op zestienjarige leeftijd met mijn aanrander te trouwen en ben ik door die man in dat ongewilde huwelijk meermaals besmet met soa’s, terwijl ik door de Filipijnse samenleving werd afgekeurd door mijn gender. Dit zijn mijn persoonlijke redenen waarom ik deze globale oproep om het geweld tegen alle vrouwen en meisjes te stoppen [1] via performances (zoals dansactiviteiten) zo waardeer – deze activiteiten geven namelijk verscheidene vrouwen en meisjes de kans om samen te komen en hun negatieve gevoelens en ervaringen van vernedering, angst, hulpeloosheid, kwetsbaarheid en uitzichtloosheid te transformeren in iets positiefs. Activiteiten zoals OBR kunnen vrouwen en meisjes echt bewust maken van hun situatie, en creëren een veilige plek waarin zij hun ervaringen met elkaar kunnen delen, terwijl ze leren hoe ze zichzelf kunnen beschermen van deze destructieve invloeden.

One Billion Rising, onze workshop en alle andere workshops en activiteiten die werden georganiseerd, maakten het mogelijk om (seksueel) gewelddadige, onderdrukkende en exploiterende handelingen die vrouwen en meisjes overal ter wereld treffen, te onthullen.

En wat nog interessanter is, is dat deze momenten van consciousness-raising werden mogelijk gemaakt zonder dat er ervaringen van bepaalde deelneemsters werden afgewezen of als minder belangrijk werden geacht: ik had echt het gevoel dat de verschillende identiteiten, achtergronden en klassen van deze vrouwen net werden erkend tijdens deze activiteiten en tijdens onze workshop in het bijzonder. Het blootleggen van deze collectieve ervaringen van geweld tegen vrouwen en meisjes vanuit verschillende perspectieven zorgde voor meer waardering voor pluralistische standpunten en inzichten. En dit doet ons beter begrijpen hoe vrouwen juist geraakt worden door geweld, en wat we kunnen doen om dit tegen te gaan.

De institutionele mannelijke dominantie en controle over het leven van vrouwen wordt algemeen gezien als een belangrijk aspect in het ontkennen van de bron van onderdrukking en het geweld dat vrouwen ervaren: het onthullen van verkrachting en andere geweldsvormen wordt immers niet gestimuleerd binnen patriarchale samenlevingen – wat bijvoorbeeld ook blijkt uit de vele foutieve statistieken van geweld tegen vrouwen. Deze patriarchale attitudes – die gelukkig niet gedeeld worden door alle mannen – zijn trouwens ook nog terug te vinden in verschillende Europese landen, zoals Nederland.

Ik ben dus erg opgetogen met het feit dat deelnemen aan OBR een manier kan zijn voor vele vrouwen en meisjes om hun pijn en leed met elkaar te delen. OBR helpt hen uiteindelijk met het vinden van hun eigen stem, en geeft hen empowerment. Tijdens onze workshop merkten we dit ook: in de verhalen van deze vrouwen, en in de posters die ze ontwierpen, kwamen de verschillende stemmen van deze vrouwen naar voren, en deze stemmen hielpen ons om bewust te worden van allerlei andere, nog onbewuste ervaringen van geweld, onderdrukking en exploitatie – het is overigens dit onbewustzijn dat geweld tegen vrouwen ‘natuurlijk’ doet lijken in een androcentrische samenleving. Het was dus inspirerend en tot nadenken stemmend om te zien en te horen hoe deze vrouwen en meisjes hun continue victimisering inzagen en hoe ze kracht vonden in dit collectieve verzet tegen geweld.

OBR toont ons dus dat het een globale uitdaging is voor feministen en voorvechters van vrouwenrechten om vrouwen te helpen om ‘gezonde vrouwen’ [2] te worden. Maar het is een nog grotere uitdaging voor ons, als vrouwen, om bewust te worden van onze acties en reacties; dat wil zeggen, we mogen onszelf niet langer de schuld geven of ons laten victimiseren, maar we moeten durven laten zien dat de geweldplegers in feite de verantwoordelijken zijn voor al deze wreedheden. Als we dit constant in ons achterhoofd houden, zullen we de vrouwen en meisjes van vandaag en morgen positief kunnen beïnvloeden.

Wij, vrouwen, zouden namelijk trots moeten zijn op elke strijd die we aangaan en winnen, en we zouden ons actief moeten inzetten om verandering te creëren. Als sommige mannen als geweldplegers de wereld tot een onveilige plek voor vrouwen en meisjes hebben gemaakt, dan is er geen enkele reden voor vrouwen om deze wereld niet terug te veranderen, en te transformeren tot een veilige plek voor iedereen. We moeten allemaal opstaan om het geweld tegen vrouwen en meisjes – en geweld in het algemeen – te stoppen!’

Vertaald door Evelien Geerts.

___________________________________________________________________________________

[1] Zie de website van One Billion Rising voor wat men met dit initiatief wil bereiken: http://www.onebillionrising.org/pages/about-one-billion-rising.

[2] Zie de volgende quote van Judith Worell en Pam Remer, Feminist Perspective in Therapy: Empowering Diverse Women (New Jersey: John Wiley & Sons 2003/1996), p. 25: ‘…having positive self-evaluation and self-esteem, a favorable comfort-distress balance (more positive than negative affect), gender-role and cultural identity awareness, a sense of personal control and self-efficacy, self-nurturance and self-care, effective problem-solving skills, competent use of assertiveness skills, effective access to facilitative social, economic, and community resources, gender and cultural flexibility in behavior, and socially constructive activism. In brief, she is confident, strong, connected to a supportive community, and resilient.’