Revolutie in vaginale hygiene

Vagina's en hygiene, het is niet echt een feministisch onderwerp. In de beeldvorming in reclames werd tot nu toe altijd schimmig gedaan over vaginale douches, maandverband of incontinentie. Lactacyd gooit het over een andere boeg. LOVER-redacteur Yanaika Zomer is enthousiast.

Intiemhygiëne. Feministisch gezien blijft het een heikel punt. Voor mij in ieder geval wel. Want fris en fruitig zijn, ja graag. En er een beetje knap gecoiffuurd bijlopen, houdt voor mij niet op bij mijn hoofdhaar. Maar ondertussen ben ik me zeer bewust van het feit dat ik alle opvattingen van wat een schoon vrouwenlichaam is, heb aangeleerd. En ik niet alleen. Vrouwen wordt al van jongs af aan geleerd dat geurtjes, haar, vochtigheid en ander smerigs zoveel mogelijk moet worden tegen gegaan. En er is een flinke markt die daar op in speelt.

Roze scheermesjes, intiemdouches, inlegkruisjes met kamillegeur… Alles dat maar lichtelijk riekt naar een echt lichaam wordt verwijderd en verdoezeld. En hoewel ik nog nooit een man heb ontmoet die zijn poezen graag naar bloemetjes had ruiken, zijn vrouwen doodsbenauwd vies gevonden te worden. Op naar de drogist.
Lactacyd is een klassieker in de intiemhygiëne. Geen gek spul hoor. Het ruikt naar niks, maar weet wel je zuurgraad weer een beetje op peil te brengen tijdens een menstruatie of na een vrijpartij. Nee, dit is geen mannenhaat, maar sperma is eigenlijk vreselijk slecht voor je vagina, op dezelfde manier als zeep dat is. Lactacyd dus, maar ik werd altijd een beetje gek van die reclames. Vage vrouwensilhouetten en een zachte stem die verhaalt over dat ene meest intieme plekje dat ook verzorging nodig heeft. Sterker nog, in de voorlaatste reclame werd aan de hand van percentages gesuggereerd dat je na gebruik van shampoofles en doucheschuim, nog niet echt schoon was. Daarvoor moest ook de vagina goed gereinigd zijn.
In de manier waarop zulke reclames (ook voor maandverband, incontinentieverband) zijn vormgegeven, wordt de mythe van een schoon lichaam in stand gehouden. Een silhouet – bijvoorbeeld achter een douchecabine of getekend – verbeeldt de angst om opgemerkt te worden en de zachte stem lijkt haast een geheimpje te vertellen waar alleen vrouwen van mogen weten. Ook het taalgebruik draagt daar aan bij. Termen als: ‘Je fris voelen’ of ‘dat ene plekje van je lichaam’, zijn kronkelbewegingen om de dingen maar vooral niet bij hun naam te noemen. Laat de wereld maar geloven dat we van nature naar bloemetjes ruiken.

Maarrrr…. Hier schrijft een blij mens. Want Lactacyd heeft het over een andere boeg gegooid. Hun nieuwe reclame kan nog het best omschreven worden als een videoclip (zie hieronder). Denk ook een beetje aan Smack my bitch up van The Prodigy. Met op de achtergrond een aardige housebeat zien we een flitsend, mooi geproduceerd filmpje vanuit de positie van een vagina: twee vrouwenbenen in allerlei verschillende situaties. Op het toilet, terwijl onderbroekjes aan en uitgaan, terwijl de eigenaresse van de benen besprongen wordt door een leuke meneer… en tot slot terwijl een tampon wordt ingebracht. Op dat moment wordt het beeld zwart en verschijnt de slogan voor Lactacyd. Yes!
Tuurlijk, ik weet nu al dat sommigen de reclame smakeloos zullen vinden. Maar eigenlijk toont dat alleen maar meer aan waar het probleem zit. Hopelijk is Nederland klaar voor zoveel eerlijkheid. Ik heb stille hoop op een revolutie.