Valentijnsdag in Riyad
Als je van iemand houdt dan kun je dat toch elke dag wel melden?
Afgelopen week is Valentijnsdag voorbijgekomen. Van allerlei kanten werd men in Nederland weer opgeroepen om haar of zijn geliefde toch vooral een speciaal cadeau te geven: op z’n minst een kaartje, maar het liefst iets met chocolade; een speciaal diner; of zelfs een weekend weg. Hoewel ik er niet bij was, kan ik me goed voorstellen hoe het er uit moet hebben gezien: overal ongeloofwaardige afbeeldingen van intens verliefde stellen, veel te veel rood in het straatbeeld en altijd die discussie over wat voor onzin het toch eigenlijk is – als je van iemand houdt dan kun je dat toch elke dag wel melden? Dat vinden ze hier in Riyad dus ook, althans officieel.
Het vieren van de Sint Valentijn ‘feestdag’ is hier namelijk verboden. Vanaf enkele dagen ervoor, tot de dag zelf, wordt er gecontroleerd op het naleven van dit verbod. De Mutawwa, de religieuze politie, mobiliseert en verspreidt zich over winkels, restaurants en malls. Alles wat de kleur rood heeft of verwijst naar de liefde wordt verwijderd. Een T-shirt met hartjes erop bijvoorbeeld, moet weg en mag niet verkocht worden op Valentijnsdag. De nadruk op de kleur rood is al absurd genoeg, maar ik begreep dat de Mutawwa zich ook richt op objecten die een romantisch gebruik hebben, zoals kaarsen. Elke andere dag kunnen kaarsen en T-shirts natuurlijk gewoon gekocht worden, maar rond Valentijnsdag wordt men hier een beetje ongemakkelijk van. Rode rozen zal je dus ook zeker niet aantreffen in de bloemenwinkels.
De officiële reden voor het verbod is dat de feestdag een christelijke feestdag is die, net als Kerstmis, niet gevierd moet worden. Dat de feestdag een groot commercieel succes is en al lang niets meer te maken heeft met de heilige Sint Valentijn, dat weten ze hier niet. Een andere reden die soms genoemd wordt, is dat binnen de islam de vrouw sowieso al met respect behandeld moet worden en dat het eigenlijk elke dag Valentijnsdag kan zijn, in de zin dat mannen hun partners af en toe een cadeautje moeten brengen. Dit argument klinkt nog absurder dan het gevaar van rode objecten, maar interessant genoeg heb ik het in Nederland dus ook al wel eens gehoord.
Net als met het alcoholverbod, wordt ook het verbod op Valentijn op de ambassades niet nageleefd. Misschien hebben ze een status aparte, maar uitgerekend de Franse ambassade had een groot Valentijnsfeest. Bij binnenkomst kreeg elke dame een roos aangeboden en de desserts waren vrijwel allemaal rood, sommige zelfs in de vorm van een hart. Juist door het gebrek aan aandacht voor de dag waren dit soort kleine gebaren extra bijzonder. In Nederland word je doodgegooid met rode hartjes en is het gemakkelijk om het onzin te vinden, omdat het niets meer met het ‘echte’ Valentijn van doen heeft.
Voor iemand die volgend jaar dus echt eens iets romantisch wil doen: boek een weekendje Riyad en beleef een echt verboden liefde. Hier bestaan Romeo en Julia tenminste nog echt.
© Foto: Asha Schechter