Vlaanderen's stout(st)e dromen

Of: Hoe FC Poppesnor haar vijfde verjaardag vierde.

Op 10 oktober vond in Antwerpen het Stout(st)e Dromen Festival plaats. Een dag, avond en nacht werd op alle mogelijke manieren gevierd dat het Vlaamse feministische collectief FC Poppesnor vijf jaar bestond. Oprichtsters Sara S’Jegers en Diny van Beylen boden vijf jaar lang een podium om feministische onderwerpen onder de aandacht te brengen. Hun werk bleef zeker niet onopgemerkt, in 2009 deden zij meer dan ooit van zich spreken met een debat met de feministische veteranen Anja Meulenbelt en Ida Dequeecker, maar ook door BOEH (Baas over eigen hoofd) waarmee ze onvermoeibaar actie voeren tegen het hoofddoekverbod in België.

Maar op 10 oktober stonden er andere dingen op de agenda. Zoals de naam al deed vermoeden ging het vandaag over alles wat met seksualiteit, verbeelding en feminisme te maken had. Nog altijd een combinatie van onderwerpen die veel stof doet opwaaien, zo bleek voorafgaand aan het festival. Niet iedereen was het eens met de ‘seks positieve’ houding van FC Poppensnor.

Tijdens het festival zelf was daar niks van te merken, de dag bracht een mooie mix van wederom een aantal veteranen (en terecht) en een nieuwe generatie vrouwen die zich inzetten voor een beter (seksueel) bestaan, wat verder gaat dan de slaapkamer of de pornofilm.

Een van de hoofdgasten was Carol Queen, een oermoeder van het seks positieve feminisme en sinds de jaren tachtig actief als seksuologe, queer activiste, schrijfster, filmmaakster, performer en nog veel meer. Tijdens het festival liet ze zien dat ze nog niets van haar vuur verloren heeft. Zowel tijdens haar voorleessessie (waarin ze o.a. las uit haar klassieker The Leather Daddy and the Femme) als in de discussie over feministische porno had ze iedereen in haar ban.

Maar er was meer. Overdag kon je bellen met essayiste en lesbisch activiste Susie Bright, pornofilmmaakster Erika Lust en pleitbezorgster van de polyamorie Ageeth Venemans. Filmmaakster Jennifer Lyon Bell liet zien hoe feminisme onderdeel kan zijn van pornografische films, zowel in een presentatie als met de premiere van haar nieuwste film Des Jours Plus Belles Que La Nuit die ze speciaal voor het festival samen met de Vlaamse Murielle Scherre gemaakt had. Een film die eindelijk een visuele invulling geeft aan alles waar ‘slow seks’ voor staat.

Gedurende de nacht deed de Amerikaanse drag king performer Louise deVille van zich spreken. Overdag sprak ze als zwartharige schoonheid over de vraag waarom performance voor haar van belang is om vaststaande ideeën over masculiniteit en feminiteit te tarten. ’s Nachts liet zij, als een macho drag king die ieders idee van gender deed wankelen, zien welk effect dit heeft in de praktijk.

Het festival was lichtvoetig van toon, maar gaf tegelijkertijd inhoudelijk invulling aan de vraag waarom aandacht voor seksualiteit nog altijd van zo’n groot belang is. Juist positieve aandacht vanuit een feministische invalshoek, waarin ruimte is voor niet-normatieve identiteiten maakt verdere acceptatie mogelijk voor zowel het individu als de maatschappij.

De belangrijkste rode lijn van de dag was het grote belang van seksuele voorlichting, juist op dit moment, in een wereld waarin seksueel getinte beelden zo aanwezig zijn is het van belang jongeren te leren wat seks kan en mag zijn. Misschien dat minister Plasterk voor zijn volgende emancipatienota eens met Carol Queen moet gaan praten.

Georganiseerd door FC Poppesnor