Waarom feminisme goed is voor mannen

barbara-14-11

Op 25 oktober werd in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam een debat georganiseerd onder het thema “Waarom feminisme goed is voor mannen”, naar het boek van Jens van Tricht met dezelfde titel (terugkijken is mogelijk). De aanleiding voor het debat is het groeiende besef dat ook mannen lijden onder de verwachtingen van genderrollen, maar tegenover de emancipatie van mannen staat ook het verzet van een mannenbeweging. Zij zien feminisme als iets wat mannen geen echte mannen laat zijn. Hoewel het debat in Pakhuis de Zwijger niet het laatste type aantrok, ontstond er een discussie die voor de rol van mannen in feminisme interessant is.

In eerste instantie lijkt het feminisme misschien niets met de zorgen van mannen te maken willen hebben, vandaar ook dat de mannenbeweging er zo fel tegen is. Echter, Van Tricht wil juist mannen betrekken bij feminisme. Niet alleen als bondgenoten, maar ook omwille van de beperkingen waar zij tegenaan lopen in de maatschappij. Zijn boek is geschreven voor alle mannen en jongens die in het keurslijf van stoere bink worden ingelijfd en geen kans krijgen zich ook gevoelig op te stellen.

Volgens Van Tricht was de zaal donderdag wel bekend met het probleem dat mannen hun gevoelens niet mogen uiten, uitgemaakt worden voor homo als ze “vrouwelijk” gedrag vertonen en met de cijfers van huiselijk geweld. Hij wilde het daarom voornamelijk hebben over hoe mannen meer betrokken kunnen worden bij feminisme en hoe zij hun stem kunnen gebruiken voor het afbreken van gevaarlijke genderrollen en het aanspreken van mannen op hun locker room talk.

Deze uitspraak leidde in eerste instantie tot een opmerking van iemand die zich geroepen voelde het op te nemen voor alle mannen. Hij kon zich namelijk niet vinden in het beeld van de man als vrouwenmishandelaar en verkrachter. Bovendien kent hij geen vrouwenmishandelaars of verkrachters - #NotAllMen. Deze meneer werd echter al snel door andere aanwezigen op zijn plek gewezen en gevraagd om weer te gaan zitten en te luisteren.

Uit het debat dat volgde bleek er geen eenduidig antwoord te zijn op de vraag hoe mannen bij feminisme betrokken moeten worden, alsof mannen en feminisme maar moeizaam samen gaan omdat er teveel bij komt kijken. Geestelijk vader van de mannenbeweging, Warren Farrell, bevestigd dit in een recent interview van de Volkskrant. Hij beweert dat het patriarchaat en de onderdrukking van vrouwen bedacht zijn door feministen en dat vrouwen vergeten dat zij ook veel te winnen hebben uit de door mannen beheerste maatschappij. Mannen moeten echte mannen kunnen zijn en een beweging als #MeToo beperkt mannen daarin.

Panellid Faizel Lynch bewijst echter dat mannen en feminisme heel goed samengaan. Lynch pleit ervoor om in gesprek te gaan over de rollen die mannen vervullen. Zo is hij begonnen met BoysToMen, een project om mannen en jongens ruimte te geven om te praten over mannelijkheid en rollen die zij (moeten) vervullen in hun leven. En hoewel mannelijkheid geen probleem is, zorgt toxic masculinty wel voor beperkt zicht als het aankomt op de man als vader of kostwinner. Het project van Lynch is daarom een mooie manier om mensen van het “mannen mogen niet huilen”- idee af te krijgen.

Naast het boek van Van Tricht werkt hij ook met zijn organisatie Emancipator in samenwerking met MenEngage [1] aan de mannenemancipatie, genoemd Project Mannenemancipatie 2.0. Binnen dit project bieden zij andere organisaties tips om mannenemancipatie te bevorderen. Bijvoorbeeld door middel van informatie over seksuele diversiteit, seksualiteit en geweld. Door in gesprek te gaan over genderrollen proberen deze organisaties de verwachtingen en de houding tegenover genderrollen en mannelijkheid bespreekbaar te maken voor vrouwen én mannen.

Uit de Q&A in Pakhuis de Zwijger bleek dat hoewel er geen eenduidig antwoord gegeven kan worden op hoe mannen en jongens betrokken moeten worden bij feminisme, er wel al veel gedaan wordt in het bijstellen van verwachtingen van mannen en jongens. Er kan nog veel meer bediscussieerd worden, maar het is duidelijk dat projecten zoals die van Lynch en Van Tricht van toegevoegde waarde zijn in het verkrijgen van vrijheid van genderrollen. En hoewel ik sceptisch was over het onderwerp van de avond (moet het nou weer over mannen gaan?) heb ik gezien dat hoe meer mensen betrokken worden bij de discussie over gelijkheid hoe verder we komen. Laten we daarom meer in gesprek gaan om de verhalen van alle mensen bloot te leggen, om zo verbindingen te leggen tussen iedereen die de baten van feminisme kan gebruiken.

[1]  MenEngage is een internationaal netwerk voor organisaties en individuen dat jongens en mannen betrekt bij het werken aan mannen- en vrouwenemancipatie.