Over underground strips bestaat één hardnekkige misvatting: namelijk dat het per definitie small press strips zouden zijn, terwijl dat juist geen vereiste is, net als andere strips kunnen underground strips overal gepubliceerd worden. Underground wil zeggen dat het medium in kwestie wordt

Nadat zelfs Karl Lagerfeld het feminisme voor de catwalk heruitvond, heeft het begrip wel aan de laatste mogelijke betekenis verloren. Wij feministen vallen in herhaling: het is nurture niet nature, genderloonkloof, intersectionaliteit. Heeft er iemand weleens aan gedacht hoe vermoeiend het voor ons is

Dat strips en feminisme een goed huwelijk vormen, is een stelling die de geregelde LOVER-lezer hier vaker voorbij heeft zien komen. In Egypte, Pakistan en India vechten op lokale leest geschoeide superheldinnen voor vrouwenrechten. De Egyptische Qahera en de Pakistaanse Burka Avenger zijn vigilantes

Het voelde revolutionair toen Laverne Cox, een transgender vrouw, als Sophia Burset in Orange is the New Black verscheen. Historisch gezien zijn trangender mensen namelijk slechts als sekswerker en/of als slachtoffer van geweld te zien in de media, en niet als menselijke gelaagde personages. Met de

Marvel’s tv-serie Agent Carter recenseren is minder eenvoudig dan het lijkt. Louter op entertainmentwaarde getoetst nadert de serie namelijk perfectie. De humor is fijn en raak, de personages laten zich gemakkelijk in het hart sluiten, de aankleding is oogstrelend en de verhaallijnen zijn sterk

Hier volgt geen pleidooi voor Fifty Shades als een goede trilogie. Evenmin zal ik BDSM verdedigen. Of veroordelen, for that matter. Ik wil graag enkele observaties delen die het idee ontkrachten dat de relatie tussen Ana en Christian in de Fifty Shades-verfilming een realistische weergave is van wat

Eigenlijk was ik van plan om de LOVER-ruimte van vandaag aan een ander onderwerp te besteden. Een onderwerp waar in de Nederlandse media veel minder aandacht voor is dan dat het verdient. Maar het is ook een tamelijk zwaar onderwerp en er zijn dagen waarop je daar wat minder goed tegen kan dan anders.

Onlangs werd bekend dat de iconische jaren-80-film Ghostbusters een reboot krijgt met een vrouwelijke cast. De reactie was enigszins voorspelbaar: sommige hoeken van het internet bleken te klein. Wat is dat toch met genderswaps in films en tv-fictie dat ze zoveel protest oproepen? Die vraag is retorisch,

LOVER’s Cathelijne Berghouwer heeft al afscheid van het IFFR genomen, maar het festival gaat door. Alle films in het feministische What the F?!-programma zijn door haar besproken, maar ook buiten het officiële programma biedt het IFFR talloze films die interessant zijn voor mensen met interesse

Het Internationaal Film Festival Rotterdam is ruim halverwege wanneer ik weer vertrek. LOVER-lezers hebben nog twee korte filmbesprekingen uit het What the F?!-filmprogramma van me tegoed: Dreamcatcher, Kim Longinotto, 2015, Groot-Brittannië Dreamcatcher is een intiem portret van ex-sekswerker

Het filmfestival is goed op stoom. Veel voorstellingen zitten bomvol, overal hoor je mensen spreken over de vorige, of de volgende film. Ik heb drie tips voor de LOVER-lezers. Een Iraanse vampierfilm; een Britse film over een relatie tussen twee vrouwen in een landhuis, met de hoofdrolspeelster van

Het Internationaal Film Festival Rotterdam is weer begonnen. Dit jaar, zoals al eerder op tijdschriftlover.nl aangekondigd, kijkt het festival met bijzondere belangstelling naar feminisme in een speciaal programma: What the F?!. De films in dit programma zijn divers, de komende dagen tref je hier beschouwingen,