De trilogie van E. L. James is volgens critici probleem of succes van hedendaags feminisme. LOVER redacteur Eva Wijman gaat nog eens op zoek naar de belangrijkste argumenten die voor of tegen Fifity Shades of Grey spreken. Wat blijkt? Critici die het werk verkleinen tot slechte porno ontnemen vrouwen juist de kans tot een vrije seksualiteit.

Actrice Greta Gerwig speelt overtuigend de rol van een anti-held. De vergelijking met GIRLS is volgens recensente Hedwig van Driel daarbij niet ver te zoeken.

Een feministisch Robinson-verhaal. Zo wordt de roman Die Wand (1963) van Marleen Haushofer wel eens genoemd. Hoe kun je midden in de Oostenrijkse bergen stranden op een eenzaam eiland? Die Wand is een onzichtbare kaasstolp die de hoofdrolspeler insluit op een alm. Ze moet alleen zien te overleven in een afgebakende ruimte waarin ze de confrontatie aangaat met elke toenmalige feministische kritiek op de samenleving: het kapitalisme, de enige waardige rol van de vrouw als moeder (Natuur), de man als voltooiing en tegelijkertijd bedreiging van de vrouw. En dat alles in een romantische zetting in de bergen die Heinrich Heine niet beter had kunnen beschrijven. Kan hiervan een film worden gemaakt? Ja. Volgens Isabelle van Weerden heeft de Oostenrijkse regisseur Julian Pölsler uitstekend werk geleverd. 

In haar huidige project kijkt Cathelijne Berghouwer verder dan conventionele opvattingen over vrouwelijke seksualiteit en commerciële verbeeldingen van het vrouwelijk lichaam. Ze werkt met mensen van alle leeftijden, in alle vormen en maten. Gebaseerd op wat haar deelnemers zélf sexy, opwindend,

‘The point is not whether class comes before gender or gender before class’, Cinzia Arruzza’s conclusie op de laatste pagina van Dangerous Liaisons kan niet helderder worden geformuleerd. In de strijd tegen sociale onderdrukking moet het onderscheid man-vrouw even goed aangepakt worden als het het onderscheid rijk-arm. De essentiële vraag waar het onderzoek van Arruzza om draait is: kunnen marxisme en feminisme in een gezonde verhouding tot elkaar bestaan?

Female Power, nu te zien in het MMKA in Arnhem,

Female Power

Sinds een aantal weken draait de nieuwste bewerking van het verhaal van “The Wizard of Oz” in de bioscopen: Oz, the Great and Powerful, met in de hoofdrollen o.a. James Franco (127 Hours, Spiderman) en Mila Kunis (Black Swan, That ‘70s show). Is deze versie geëmancipeerder dan de immer populaire versie uit 1939 met Judy Garland, of grijpt de film juist terug op achterhaalde normen en waarden? Eva Wijman stelt vast dat dit laatste helaas het geval is.

De Amerikaanse queer filosoof J. Jack Halberstam (vroeger Judith, nu Jack) herdefinieerde onlangs de concepten queer en feminisme. In het spraakmakende boek Gaga Feminism. Sex, Gender and the End of Normal (2012) toont Halberstam ons dat hij nog steeds op een toegankelijke, onderhoudende en relevante manier kan schrijven over het feministische potentieel en de (uit)wegen die het queerdenken ons te bieden heeft. De fascinerende titel, inclusief spetterend onderschrift Sex, Gender and the End of Normal, alleen al doet menig lezer watertanden, maar wat wil Halberstam nu eigenlijk bereiken met dit boek?

Girls wordt meestal als een rafeliger aftreksel van Sex and the City gezien. In beide series spiegelen archetypische personages uit de white female upper class ons een leven voor dat maar voor weinigen is weggelegd. Hedwig van Driel ziet echter meer in Girls dan licht vermaak. Volgens haar durft Girls een levensstijl te tonen die in Sex and the City ondenkbaar was: het onluxerieuze, alledaagse bestaan van eind twintigers die zich zonder geld en man proberen te ontworstelen aan vrouwelijke clichés.

Tijdens het Hedwig van Driel). Volgens Kier-La Janisse zijn alle vrouwen wel gek. Ze geeft toe dat deze uitspraak seksistisch kan worden opgevat. Als ze een man zou zijn. De drie sprekers met wie Kier-La in gesprek gaat, waaronder ook Hedwig van Driel, zijn het maar gedeeltelijk met haar eens. Ook alle

De vampier-boom leeft voort. En net zoals series als Twilight of The Vampire Diaries, stelt Byzantium een ander vorm van vampirisme en het zoveelste verhaal van oorsprong en werking van de ‘vampierscene’ voor. Hedwig van Driel heeft voor LOVER de screening van de nieuwste vampierfilm bezocht die volgens haar toont dat het genre nog lang niet is uitgespeeld.