Zes jaar lang, tussen 2003 en 2009, fotografeerde Van Gemert meisjesachtige jongens en jongensachtige meisjes tijdens hun ontwikkeling van kind tot puber. Het resultaat: uiterlijkheden die eens níet snel te plaatsen, laat staan te beoordelen zijn.

In het keurige Vlaanderen weet Murielle Scherre keer op keer stof te doen opwaaien met haar lingerie, boeken en uitspraken. Zo ook met haar pornografisch getinte film Je fais du porno et j’aime ça die dit jaar uitkwam. En dit alles om de vrijheid van vrouwen te vergroten om hun eigen seksualiteit en identiteit, los van het heersende vrouwbeeld, vorm te geven.

Ik game. En ik ben een vrouw. Twee zaken die in de ogen van veel mensen niet samengaan. Toch speelt met mij 42 procent van de Nederlandse vrouwen van 13 jaar en ouder regelmatig (minimaal een kwartier per dag gemiddeld) een computerspelletje. En daarvan is maar liefst 44 procent ouder dan 50 jaar, zo blijkt uit het Nationaal Gaming Onderzoek 2008 van TNS Nipo. Dergelijke cijfers ondergraven het standaardbeeld van de depressieve, sociaal gestoorde, puberende gamer van het mannelijk geslacht wel even flink. ‘Het populairst zijn games/spelletjes op game websites, de zogenaamde game portals’, zo onthult het onderzoek verder. ‘Maar liefst een op de drie Nederlandse vrouwen speelt hier games. (…) Van alle vrouwen die spelen doet driekwart (75%) dat gemiddeld een kwartier tot een uur per dag.’

Wie staat er ooit bij stil dat alle rommel en bloed die mensen achterlaten als ze (door geweld) overlijden ook weer moet worden opgeruimd?

Dertig jaar na verschijning van het Lesbisch Prachtboek is er nu dan de Lesbo-encyclopedie. Anders van opzet, maar met vrijwel hetzelfde doel: schrijven over het lesbische bestaan geeft uitdrukking aan dat bestaan, bevestigt, viert en schept het, maakt het zichtbaar. Zwart op wit op roze. De prachtig uitgegeven en rijk geïllustreerde encyclopedie dient niet alleen als naslagwerk voor wie maar geïnteresseerd is in lesbische feiten en verhalen. Het moet ook herkenning bieden voor de doelgroep zelf en lesbische vrouwen een hart onder de riem steken. Zij worden zelfs opgeroepen hun geaardheid actief uit te dragen om de lesbische zichtbaarheid te vergroten en paden te banen voor de lesbo’s die er (nog) niet voor kunnen, willen of durven uitkomen.

Ruim twee op de drie karakters in kindertelevisieprogramma’s zijn jongens. En dat ene meisje dat daarnaast over het scherm huppelt, is vaak extreem dun en zeer hulpeloos – of anders een heks. Kinderen willen dat zo, beweren producenten. Maar dat blijkt lariekoek.

De Rotterdamse Elle Bandita (Ryanne van Dorst) heeft de afgelopen jaren zowel de Nederlandse Indie muziek scene als de queerbeweging een nieuwe impuls gegeven.

Je hebt natuurlijk Sara Kroos, Brigitte Kaandorp, Lenette van Dongen, Sanne Wallis de Vries en Claudia de Breij, maar toch: vrouwen en humor, daar is iets mee.

De jonge verpleegster Helene laat haar zoon Peter in de zomer van 1945 alleen achter op een klein station ergens in Noord-Duitsland. Peter is dan pas 7 jaar oud. In De middagvrouw reconstrueert Julia Franck het leven van Helene.