Dansbaar, maar daarom niet minder indie

Heartthrob door Tegan and Sara

Heartthrob – de zevende studioplaat van de Canadese indierockers Tegan en Sara Quin – is alweer een schot in de roos: hoewel vele Tegan and Sara-fans geschrokken moeten zijn toen ze het ontzettend dansbare Closer, de eerste single uit dit album, voor het eerst hoorden, is Heartthrob ondanks zijn gepolijste en poppy sound, toch een sterk indiealbum.  

Met Heartthrob vindt er wel degelijk een stijlbreuk plaats in het oeuvre van Tegan and Sara: deze plaat is zeker geen vervolg op het indierockalbum The Con uit 2007, of Sainthood uit 2009 dat bol stond van de emotionele rock ballads. Met Heartthrob zoekt dit duo, onder invloed van een van hun producers, de bekende popimpresario Greg Kurstin, echt wel andere muzikale richtingen op. Maar dat betekent nog niet dat Tegan and Sara, zoals vele muziekcritici momenteel beweren, hun ziel aan de popduivel hebben verkocht: de zusjes Quin hebben namelijk altijd al geëxperimenteerd met verschillende muziekgenres, en zijn door de jaren heen geëvolueerd van folkartiestes naar indierockers. Dat ze op dit meest recente album hun muzikale experimenten voortzetten, en daarbij de grenzen tussen indie en meer licht verteerbare popmuziek aftasten, is dan ook niet zo verwonderlijk.

Synthpop overheerst niettemin duidelijk op Heartthrob: de single Closer is, zoals al vermeld, een enorm dansbaar nummer geworden, en doet meteen denken aan de electro-achtige popsongs van de Zweedse Robyn. Hoewel Closer misschien net ietsje te overgeproducet is, blijft het nummer toch in je hoofd spoken door z’n uitdagende, speelse lyrics over passionele aantrekkingskracht. Closer is overigens niet alleen een ideale popsingle: het nummer is gelukkig genoeg ook inhoudelijk diepgaand, en dat geldt ook voor de andere songs op dit album. Zo is het dramatische Goodbye, Goodbye ook weer zuivere synthpop, dat ondanks de alweer te gepolijste productie, je toch weet te raken door de prachtige wijze waarop Tegan and Sara tekstueel de complexe emoties van het afscheid nemen weten te vatten.

Met Now I’m All Messed Up, een redelijk sobere new wave ballad over liefdesverdriet (‘My heart, you'll cut it out, you never liked me anyway’), zetten de artiestes deze reis doorheen emotie en passie voort, en komen ze uit op een nummer waar Cyndi Lauper, dé popkoningin van de jaren ‘80, jaloers op mag zijn. Met Drove Me Wild wordt dan weer een opgewekter spectrum aan romantische gevoelens bezocht, en deze blijheid straalt ook af op de muzikale arrangementen van het nummer, waar catchy vocals, gitaarriffs en synthesizers een hoofdrol in spelen.

Het zijn overigens songs zoals Drove Me Wild, waarin de gitaarsound terug centraal staat, of het nummer I’m Not Your Hero, waar Tegan and Sara ingaan op het wat zwaardere thema van authenticiteit en zelferkenning, die ons overtuigen van het feit dat de zusjes Quin op Heartthrob op een hele eigen manier omgaan met popmuziek. Dat is ook te horen aan het slotnummer van het album, Shock To Your System, dat heel wat bombastischer is dan standaard popnummers, en een onvergetelijke indruk achterlaat op de luisteraar door de scherpe en veelzeggende chorus (‘What you are, what you are is lonely’).

Heartthrob is dus tot slot geen typisch, conventioneel popplaatje geworden: Tegan and Sara bieden net – geheel in de lijn van andere hedendaagse indieartiesten zoals de LA indieband Uh Huh Her – pareltjes van complexe, emotionele songs aan. Songs die overigens – ondanks dat ze vaak net iets te geforceerd overkomen door overproductie – toch nog gekenmerkt worden door de typische indiestijl van Tegan and Sara. Dat Heartthrob daarnaast ook nog eens een dansbare plaat is geworden, is al helemaal een pluspunt.

Ook al lijkt Heartthrob dus op het eerste gezicht een atypische plaat te zijn binnen het oeuvre van Tegan and Sara, na een aantal luisterbeurten wordt het duidelijk hoe deze synthpopfase op een natuurlijke wijze deel uitmaakt van de muzikale evolutie van dit indieduo.

Heartthrob is nu uit bij Vapor/Warner Bros Records.