Een lach en een tinteling
TranScreen: Sexy T
De screening opent met Lady Beard van Marit Östberg. Gedurende twee minuten kijk ik gebiologeerd hoe iemand haar baardhaar terug plakt op de plaats van herkomst: de schaamstreek. Schaamte zal vanavond echter het onderspit delven. Het is een videoclip in reverse. Nadat alle haren zorgvuldig zijn overgebracht is het de beurt aan de rode parelketting. Pareltje voor pareltje. De vagina slokt ze allemaal op. Ik aanschouw het tafereel met plezier, bewondering en een soort vanzelfsprekendheid. Pas tijdens de titty-fuck scene van de tweede film realiseer ik me dat ik mijn date helemaal niet heb ingelicht over de expliciete inhoud van vanavond. Opluchting, wanneer ik hem samen met de rest van de zaal hoor grinniken.
Sexy T is de laatste screening tijdens de openingsavond van het derde Hello Titty van Skyler Braeden Fox. De burleske film is een memoires aan de borsten van Skyler. Alvorens hij top surgery onderging, wilde hij zijn borsten onsterfelijk maken. Ze zijn – ook post-ingreep – een onlosmakelijk deel van zijn leven. In de herinnering leven ze immers voort. Nu ook op het scherm. Hoogtepunt is de titty-fuck scene die veel gelach in de zaal opwekt. Skyler neemt Boy met zijn borsten, een menselijke hond kijkt toe en als klapper op de vuurpijl komt Sadie Lune klaar met melk spuitende borsten. Geen penis in beeld, maar toch ejaculatie. Kan het nog meer trans?
Na lachen is het tijd voor meer spanning en opwinding. Daar zorgen de twee films van Kay Garnellen voor. TransAction en Biodildo 2.0. hebben als doel om (binaire) genderstereotypes te doorbreken. De genderverwachtingen die beide films aan het begin oproepen, blijken niet te kloppen. TransAction is ruig en experimenteel van aard. De BDSM-seksscènes zijn intens, mede door de vluchtige en moeilijk te volgen editing. Op de transgender lichamen na valt Biodildo 2.0 wat betreft camerawerk en editing meer binnen de categorie van mainstreamporno.
Als mooie tegenhanger voor de intensiteit kijken wehet sci-fi-achtige MyMy van Anne Helme: de enige niet Berlijnse/Duitse productie van de avond die seks noch naakt vertoont. MyMy vertelt het aandoenlijke verhaal van een gefrustreerde jongeman in een cyber-feministisch universum die verlangt naar verwantschap en verbintenis. In de winkel koopt hij een kloonpakket en maakt een replica van zichzelf. Snel ontdekt hij de radicale potentie van zelfcreatie: zowel wonderlijk als gevaarlijk. Binnen het straatje van sci-fi past ook Neurosex Paranoia Episode 1. Eric Pussyboy en Abigail Gnash hebben het experiment letterlijk nagemaakt. In het lab neuken Ganymede en Mad Kate elkaar op een steriel UV black light bed terwijl de neuro-wetenschapper hen bestudeert. Hij onttrekt de ruwe data. De editing is briljant: zwart-wit materiaal van electro-proeven met ratten en de verwoede seksscène afgewisseld met de medische beelden van MRI-scans en moleculen. Een ware must-see!
Tijdens de Q&A komen de ervaringen van de filmmakers en protagonisten aan bod. Voor de meesten was het hun eerste film en gelijk een bijzondere beleving waarbij de gemeenschap een belangrijke rol speelt. Want ondanks het tekort aan praktische ervaring en geld is het hen gelukt om prachtige films te produceren. Wij als publiek kregen de boodschap mee: steun ons en koop feministische porno.
Na afloop van de Q&A volgde de afsluiter: Please Relax Now. Een breekbare vertoning die de notie van trans toepast in het omdraaien van de object-subject verhouding. De kijker is niet langer passief maar wordt op uitnodiging van regisseur Vika Kirchenbauer een actief en integraal onderdeel van het kunstwerk. Hoe? Ik wil de verrassing niet verpesten.