Gender Identity and the Future of Diversity
Reportage
Marian Duff van modeplatform BautZuid in Amsterdam. Met Sylvana Simons als presentatrice en verschillende mensen uit de creatieve- en kunstsector in de paneldiscussie werden feministische vraagstukken op het gebied van gender identiteit en design op een vernieuwende manier aangekaart.
De veelbelovende titel* van het evenement was terug te zien in het werk van de exposanten. Kledingmerken als Nobody Has To Know combineren activisme met commercie en hebben daarmee een manier gevonden om intersectioneel feminisme een praktische vorm te geven. Hun slogan reflecteert dit: ‘Wij veranderen jouw visie op je lichaam en vervagen de grenzen tussen leeftijd, kledingmaat en gender door middel van kleding’ (vertaald uit het Engels). Gasten en sprekers pasten uitstekend binnen dit thema. Zo was filmmaker Anne Marie Borsboom aanwezig om haar boek en film Boi toe te lichten. Dit indrukwekkende tienjarige project volgt de transformatie van- en zoektocht naar (gender)identiteit van hoofdpersonage Nitzan Krimsky.
De paneldiscussie zelf daarentegen reflecteerde het thema van het evenement niet direct. Er werd vooral gesproken over discriminatie en de zichtbaarheid van donkere Nederlanders in de media. Helaas bleef de discussie steken op wat er niet goed gaat. Er werd weinig gekeken naar hoe het dan anders zou kunnen. Hoe zou een toekomst van diversiteit in de media en kunsten er uit zien? Presentatrice Sylvana sprak zich weinig subtiel uit over de tegenstrijdigheid die zij ziet in iemand die zich niet-normatief kleedt en die tegelijkertijd met rust gelaten wil worden. Daarmee sloeg zij de plank volledig mis. We kunnen pas naar een toekomst van diversiteit toewerken als het je niet-gendernormatief kleden niet wordt geïnterpreteerd als aandachttrekkerij, maar gewoon als het uiting geven aan je eigen persoon.
NRC-journalist Aynouk Tan kwam wel scherp uit de hoek met haar betogen over de oppervlakkigheid van de Nederlandse tolerantie. Het feit dat we in Nederland Geer en Goor hebben wordt gebruikt als bewijs van onze tolerantie t.a.v. homoseksualiteit. Misplaatst, vindt zij. Zulke mediapersonages hebben betekent nog niet dat homo’s ook echt geaccepteerd worden. Ook het publiek sprak ze aan over het aangaan van een discussie over diversiteit binnen je eigen vriendenkring. ‘We zijn allemaal verantwoordelijk. Begin bij je eigen vrienden. Vraag ze wat ze van zwarte piet vinden!’ Ze gaf ook het belang aan van de moed van commerciële bedrijven die taboes durven te doorbreken. Daarmee kunnen gendernormen en ons eenzijdige beeld van schoonheid worden veranderd.
Deze 'commerciële moed' was terug te zien in de exposanten. Zij spelen met gendernormen en daarmee geven ze nieuwe betekenis aan de toekomst van diversiteit. Hoewel een intersectionele benadering in de paneldiscussie dus miste -zodra we het over diversiteit hebben zouden we het immers niet alleen over racisme, maar ook over diens verwanten moeten hebben- werd wel duidelijk dat er veel behoefte is aan het praten over ongelijkheid. Zowel Sylvana als het publiek kwam daarom met de suggestie om discussies zoals deze vaker te organiseren: ‘Laten we dit elke week of in ieder geval vaker doen’. Op die manier kan de discussie over ongelijkheid en verschil genormaliseerd worden. Uiteindelijk hebben we een gedeelde verantwoordelijkheid als het gaat over racisme, homofobie en gendernormativiteit, en op evenementen zoals deze kan er gezamenlijk over nagedacht worden hoe we daar invulling aan geven.
*‘Gender identity and the future of diversity in design, fashion and art from early prejudices towards a contemporary theory'