Griezelige Randjes

The Outside Room van Weyes Blood

Not Not Fun is een platenlabel die al geruime tijd waanzinnige muziek uitbrengt – wie fan is van space-disco, muziek uit jaren ’70 horror en science-fiction films, minimalistische electro en a-tonale experimenten zal zich hier thuisvoelen. Eerder dit jaar kwam het album The Outside Room uit van Weyes Blood. Zes nummers die rechtstreeks lijken te zijn opgenomen tijdens een bijeenkomst van heksen op een grafveld met overgroeide stenen. Pyschedelische muziek met griezelige randjes uit het zonnige Californië.

Dat gezegd hebbende is de Nico-vergelijking eigenlijk al niet meer nodig. Toch geeft zo’n vergelijking goed weer wat er zich hier afspeelt. Net als deze Duits-Amerikaanse zangeres bedient Natalie Weyes Blood zich telkens van maar twee tonen waarop een beperkte, maar effectieve melodie wordt uitgesponnen. Een hymne bijna. De muziek geeft het ritme aan, hoewel alle geluiden vaak lawaaierig en spontaan aandoen. Ze geven de plaat een griezelig randje mee. Toch wordt de sfeer die Blood oproept nooit helemaal eng – zeker met een melancholisch aandoende ‘Romneydale’ is The Outside Room zelfs romantisch te noemen met haar doodse sfeer.

Romantisch? Ja, de dood is weer romantisch aan het worden. Het mag weer. Niet de fysieke dood natuurlijk, maar wel het afscheid nemen, het verlaten van het lichaam via dromen en overgave. Zola Jesus mag ons toe-preken met haar electro-bezweringen, LA Vampires mag het feest verzorgen, maar Weyes Blood wiegt ons in slaap met een bezieling waardoor je de plaat keer op keer blijft draaien.

The Outside Room is uitgekomen op Not Not Fun en is voorlopig in gelimiteerde oplage verkrijgbaar op cd en LP.