How to Have Sex: consent is meer dan ‘ja’ of ‘nee’

Mia Mckenna-Bruce in How to Have Sex

Hoewel de ingrediënten van een “zon-zuipen-ziekenhuis” vakantie welbekend zijn, is de film van regisseur Molly-Manning Walker geen standaard feestverhaal met een “happy-ending”. Het is een keiharde vertoning van een seksuele ervaring die een jong meisje in één klap volwassen maakt.

In de film gaan de drie Britse vriendinnen Tara, Em en Skye op feestvakantie naar het zonovergoten Malia op het Griekse Eiland Kreta. Het hotel waar ze verblijven heeft de vorm van een penis en de slaapkamer indeling wordt meteen afgestemd op het aantal bedpartners dat de meiden die week verwachten. Hoofdpersoon Tara, gespeeld door Mia Mckenna-Bruce, is de enige zonder seksuele ervaring en wil daar deze vakantie verandering in brengen. Met name vriendin Skye pronkt met het feit dat ze al meer bedreven is op seksueel gebied en maakt Tara graag belachelijk met haar maagd-zijn.

Best.Holiday.Ever?

De vakantie escaleert langzaam: van een poolparty met drankspelletjes tot een spel waarbij een jongen zo snel mogelijk een stijve penis moet krijgen. Tara voelt zich zichtbaar ongemakkelijk in deze situatie en het beeld verdwijnt met haar angstige gezicht terwijl de house-muziek doorbonkt. De volgende ochtend breekt aan en als iedereen wakker wordt is Tara nergens te bekennen. Als kijker weet je meteen dat het goed fout is gegaan die nacht. Dit wordt bevestigd als je Tara strompelend over een verlate uitgaansstrip ziet lopen met uitgelopen make-up en waterige ogen. Eenmaal aangekomen bij haar vriendinnen heeft ze moeite te vertellen hoe haar avond is geweest, want haar eerste keer had een succes moeten zijn, toch? Vooral vriendin Skye lijkt zich niks aan te trekken van Tara’s lichaamstaal en is trots dat haar vriendin geen maagd meer is. Dit maakt het alleen maar moeilijker voor Tara om aan zichzelf toe te geven dat ze die nacht is verkracht.

De rollen omgedraaid

In de meeste coming of age-films over seks zijn het de jongens in de hoofdrol die het verliezen van hun maagdelijkheid als een soort quest in een videogame zien. Zoals in American Pie of Superbad waar alles in teken staat van die eerste seksuele ervaring en de aanloop er naartoe. De jongens moedigen elkaar onderling aan maar er wordt niks verteld over consent. De manier waarop er over vrouwen wordt gesproken is alsof zij het medium zijn om een trofee te winnen en geen inhoudelijke toevoeging hebben. In How to Have Sex wil regisseur Molly Manning-Walker juist het vrouwelijke perspectief belichten van seksuele ervaringen omdat deze vaak mist of onvolledig is. En al helemaal wanneer deze ervaring niet plezierig is.

Steeds meer seksueel misbruik

Seksueel misbruik blijft een terugkerend onderwerp in de media. Uit een rapport van Rutgers gaat het om 54% van de vrouwen die ooit gedwongen seksuele handelingen heeft verricht waar ze achteraf spijt van hebben. Dit percentage blijft volgens dit rapport van Rutgers ieder jaar stijgen. Afgelopen week kwam ook naar buiten dat er een student uit Utrecht is veroordeeld tot drie jaar celstraf voor het verkrachten van 3 studentes. Bij de studentenvereniging waar deze jongen lid van is kwam tevens een nieuwe ‘bangalijst’ tevoorschijn waarop vrouwen werden beoordeeld op hun prestaties op seksueel gebied.

Het gesprek rondom consent en seksueel grensoverschrijdend gedrag moet dus nog steeds worden gevoerd en How to Have Sex levert hier een belangrijke bijdrage aan. Molly Manning-Walker interviewde Britse jongeren over consent als voorbereiding op de film en ze schrok van de antwoorden die zij gaven. Een van de ondervraagde meiden vond dat de slachtoffers dan maar niet zo dronken moesten worden en schaars gekleed uit moesten gaan als ze dit soort situaties wilden voorkomen. In de film wilde ze daarom laten zien dat druk en veroordeling zeker ook een rol speelt in vrouwelijke vriendengroepen.

Een gezicht spreekt boekdelen

Manning-Walker laat in de film ook zien dat er meer is dan alleen “ja” en “nee” wanneer het aankomt op consent. Wanneer is er sprake van seksueel misbruik en hoe ga je daar achteraf mee om? In de film wordt de focus gelegd op de gezichtsuitdrukkingen van Tara om te laten zien dat je niet altijd verbaal aan hoeft te geven hoe je je voelt over een situatie. Hopelijk checken jongeren na het zien van deze film wat vaker bij hun sekspartner maar ook bij hun vrienden hoe ze zich voelen na een seksuele ervaring.

Meer informatie over consent is terug te vinden in dit artikel van LOVER. En mocht jij of iemand in je omgeving slachtoffer zijn van seksueel misbruik en geweld en wil je daar graag hulp voor zoeken kijk dan op www.slachtofferwijzer.nl/seksueel-geweld.

50 jaar LOVER!
LOVER draait sinds de start in 1974 volledig op vrijwilligers en donaties. Dit jaar bestaat LOVER 50 jaar. Voor de jubileumactiviteiten zijn extra middelen nodig. Informatie over (eenmalig) doneren vind je hier. 
Potentiële subsidieverstrekkers zijn van harte uitgenodigd om contact op te nemen met het bestuur via .