IFFR 28 januari 2011
filmtips uit Rotterdam
Net als vorig jaar heeft LOVER een redacteur naar Rotterdam gestuurd om verslag te doen van het festival en vooral om voor de LOVERlog lezers de feministische en LGBTQ krenten uit de pap te halen.
De komende vier dagen lees je hier over de films die ik heb gezien en wat ik ervan vond. Een aantal van die films hebben al een Nederlandse distributeur gevonden en kun je later van het jaar in de bioscoop gaan zien. Maar, zoals altijd, kun je een aantal interessante films voor een wat kleinere doelgroep alleen maar op een festival als het IFFR zien.
La Belle Endormie – Catherine Breillat (Frankrijk, 2010)
De Franse filmmaakster Catherine Breillat verpakt haar verhalen in klassieke sprookjes, haar nieuwe film neemt de schoone slaapster als uitgangspunt. Maar haar versie van Doornroosje lijkt in niets op de hulpeloze schone die wakker gekust moet worden door een prins. Voordat ze in een 100 jarige droom valt klimt ze in bomen en wil ze eigenlijk liever een jongetje zijn.
Tijdens haar droomavonturen zoekt ze naar liefde in de meest absurde situaties en wordt ze langzaamaan volwassen. Als je van licht absurde manieren om een verhaal te vertellen houdt ben je bij Breillat aan het juiste adres, de dialogen doen regelmatig denken aan Frans theater, de karakters vallen stuk voor stuk buiten de norm en na de film moet je eens goed napraten met een goed glas wijn.
Ik hou wel van absurditeiten, dus wat mij betreft een film die ik niet had willen missen.
Pyuupiru 2001-2008 – Matsunaga Daishi (Japan, 2009)
Het gegeven is bar interessant: een kunstenaar geboren als man die gefilmd wordt tijdens het steeds verder vormgeven aan zijn genderidentiteit en het aanpassen van zijn lichaam richting dat van een vrouw. Maar eerlijk gezegd vond ik het een beetje langdradig.
Breakfast, lunch, dinner – Wang Jing, Anocha Suwichakornpong, Kaz Cai (Singapore, 2010)
Een drieluik over de liefde van drie Aziatische filmmaaksters. De drie delen zijn zeer verschillend, maar ze vullen elkaar wel aan, ze maken de film tot één geheel. Ze zijn alle drie op hun eigen manier gevoelig, soms grappig, maar vooral emotioneel.
Les amours imaginaires – Xavier Dolan (Canada, 2010)
Vorig jaar draaide de eerste lange film van de piepjonge Xavier Dolan al in Rotterdam en ook zijn tweede film kun je hier zien. Distributeur Cinemien zag al vroeg zijn talent en brengt nu zijn tweede film al deze week naar de bioscoop bij u in de buurt. De film is zeker een aanrader, de fotografie is een plaatje. Verrassende standpunten, goed gebruik gemaakt van slow motion. Het verhaal is leuk, en de conclusie dat je altijd ziet wat je wilt zien (zie de titel) is eenvoudig en pijnlijk waar.