IFFR 30 januari 2011

filmtips uit Rotterdam

Vandaag twee films uit het nog immer drukke Rotterdam. Ik kijk stiekem een beetje uit naar morgenochtend, wanneer de dagjesmensen weer op kantoor zitten. Het is leuk dat veel mensen naar het festival komen, maar soms is een rustig plekje om je verhaal te kunnen typen ook wel heel erg fijn!

Somewhere – Sofia Coppola (VS, 2010)

Somewhere is een echte Sofia Coppola à la ‘Lost in Translation’ uit 2003. Hoofdpersoon Johnny is een onwerkelijk bekende acteur die zich dood verveelt. De lange openingsscene laat een beetje genante en licht amateuristische tweeling-paaldans act zien. De verfijning ligt in hoe Coppola de scene door middel van het camerastandpunt op de hak neemt en ook het opvouwen van de danspalen in een kekke sporttas toevoegt. Het wordt pijnlijk duidelijk dat de hele act een simpele transactie is waar de danseressen wel bij varen.  
Johnny zelf realiseert zich meer en meer dan zijn leven leeg is, dat hij niemand is, dat hij niets is. Ook al vliegt hij even naar Milaan voor een één of andere award, draagt iedereen hem op handen en neemt hij even een heli als dat makkelijker uitkomt. Uiteindelijk is hij er nooit voor zijn dochter en blijven vrouwen niet langer dan één nacht. Dat gaat schuren. Het verhaal komt wat langzaam op gang, maar dat is ook de bedoeling, je wordt meegezogen in de leegte en verveling van Johnny. Mooie film, genoeg kleine grapjes om je door de sleur te trekken.
Vanaf 14 april in de bioscoop.

Outbound- Bogdan George Apetri (Roemenië, 2010)

Het is een beetje voorspelbaar verhaal, vrouw vlucht uit gevangenis en wordt aan alle kanten bedrogen waardoor het plan in  gevaar komt. Gelukkig is het geen standaard roadmovie geworden, deze Roemeense productie. Je dringt als kijker langzaam een klein beetje door het harde pantser van Mathilda, maar ze blijft een mysterie. Wat heeft ze precies gedaan? Wat is er binnen haar familie gebeurd? Hoe komt haar zoontje opeens in een weeshuis zonder dat ze het wist? En wat is haar plan nou?  De filmbeschrijving is wat mij betreft iets te overenthousiast door het een origineel verhaal te noemen, maar het is zeker een boeiende film.

Vanavond laat ga ik nog naar een Turkse film over een meisje die bij haar grootouders woont, maar daar schrijf ik morgen meer over.