Ingetogen eclecticisme met groeipijnen
The Haunted Man van Bat For Lashes
In de wereld van muziekcritici heeft men het vaak over de derde album-regel: de derde langspeler blijkt namelijk allesbepalend te zijn voor de verdere muzikale ontwikkeling van een artiest of band. Het kan grofweg twee kanten uitgaan: of het eerdere succes wordt geprolongeerd en de artiest groeit uit tot een gevestigde naam, of het komt gewoon nooit meer goed. De Britse singer-songwriter Natasha Khan –bij het publiek beter gekend als Bat for Lashes– staat momenteel ook voor zo’n tweesprong nu haar derde album The Haunted Man verschenen is.
De hoesfoto van The Haunted Man, waarop een naakte Khan te zien is met een man gedrapeerd over haar schouders, valt alvast op. Deze zwart-witte hoes, die dient als eerbetoon aan de rauwe kracht van Khans muzikale heldin Patti Smith, onthult verrassend veel over de tekstuele inhoud van het album: The Haunted Man verwijst vooral naar haar grootvaders oorlogsverleden. Daarnaast handelen de songs ook over hoe vrouwen een ondersteunende rol spelen in het verwerkingsproces van mannelijk leed en verdriet, en hoe ze zelf omgaan met hun droefheid.
Deze donkere thematiek van verlies en rouw vormt dus de inhoudelijke leidraad van The Haunted Man. De gotische sfeer die het album oproept, is duidelijk beïnvloed door co-producer Rob Ellis, die eerder op de debuutplaat van Anna Calvi een gelijkaardige sfeer creëerde. Maar in plaats van Calvi’s bekende gitaargeluid te imiteren, kiest Khan op The Haunted Man resoluut voor een sobere eighties synth-pop sound. Dit is meteen merkbaar aan Lilies dat voortgestuwd wordt door prikkelende bass synths, waardoor het wat aan het vroegere werk van de IJslandse nachtegaal Björk doet denken. Titeltrack The Haunted Man gaat verder in hetzelfde elan, al is dit nummer over de dood en verlatenheid net iets donkerder dan een standaard Björk nummer. Dezelfde mix van ingetogenheid, duisternis en beats vinden we overigens ook terug op A Wall, TheHaunted Man en Oh Yeah.
Winter Fields, Marilyn en All Your Gold – een solide popsong dat handelt over een pijnlijke relatiebreuk– zijn dan weer wat lichter van aard. Maar de twee echte uitschieters van het album zijn toch Horses Of The Sun en Laura: beide nummers baden in een sfeer van exotisme en tonen Khans stemcapaciteiten ten volle. Alleen spijtig dat Khan vocaal soms net iets teveel doet denken aan PJ Harvey en Lana Del Rey. Ondanks deze duidelijk bespeurbare invloeden, blijft vooral de sobere pianoballad Lauratoch een ijzersterke song, misschien net omdat Khan hier resoluut kiest voor muzikale eenvoud en puurheid.
En dit brengt ons bij het kernprobleem van The Haunted Man: Khan focust op deze plaat misschien net iets teveel op het creëren van een kunstzinnig album dan op goedgeschreven songs. Het eclecticisme aan genres intrigeert wel, alleen vindt Khan niet altijd haar eigen weg in deze wirwar van muzikale invloeden en stijlen. Niettemin is Bat for Lashes met deze derde plaat op de juiste weg, maar Khans talent voor songschrijven zal toch nog wat moeten rijpen, wil ze niet bekend staan als de zoveelste copycat van de Britse en Amerikaanse rockheldinnen die ze bewondert.
The Haunted Manis nu uit bij Parlophone.