Kiss of the Spider Woman

Hector Babenco

Eindelijk is de DVD versie van Kiss of the Spider Woman (1985) nu ook uitgebracht in Nederland. Deze enorme indie-hit, gebaseerd op het gelijknamige boek van Manuel Puig uit 1976, verdient het om weer eens bekeken te worden. Het verhaal gaat over twee gevangen die een cel met elkaar delen in een Zuid-Amerikaans land. Molina zit zijn tijd uit omdat hij ontucht heeft gepleegd met minderjarige jongens en de journalist Valentin wordt verdacht van verzet tegen de regering. Molina vertelt telkens een film na en wekt daarmee de ergenis op van Valentin, die vindt dat de politieke realiteit ernstiger is dan het navertellen van een film. Molina volhardt echter in zijn dramatische uitvoering van de film en langzamerhand ontstaat er een hechte vriendschap tussen de twee mannen, die zelfs uitmondt in een intiem samenzijn.

Anno 2011 doet de film nergens gedateerd aan en roept nog steeds vragen op over wat we verstaan onder mannelijkheid, vrouwelijkheid en de homoseksuele identiteit. Sterker nog, Kiss of the Spiderwoman heeft duidelijk een grotere politieke inslag wat betreft gender en seksualiteit dan bijvoorbeeld Brokeback Mountain (2005). Waar die laatste film vooral een melancholische verheerlijking lijkt van de homoliefde is Kiss of the Spiderwoman realistisch en soms ook hard in haar weergave van de vriendschap tussen Molina en Valentin. Valentin roept regelmatig tegen Molina dat hij zich als een vent dient te gedragen – en dus niet zo verwijfd. Mannelijkheid betekent voor Valentin vooral terugvechten. Molina denkt daar anders over en geeft de voorkeur aan de rol van de onderdanige vrouw. Toch blijkt Molina niet zo onderdanig te zijn als Valentin denkt. Voor de kijker wordt er dan spanningsveld geschapen waarin mannelijkheid/vrouwelijkheid niet meer de waarde krijgt die het eerst had.

Deze DVD release komt uit met een bonus DVD waarop een bijna twee uur durende documentaire is te vinden over de totstandkoming van de film. Ze komen allemaal voorbij en doen hun woordje: producers, scriptschrijvers, acteurs en kostuumontwerpers. Het geeft een boeiende kijk in de keuken van een onafhankelijke film. De échte bonus wat mij betreft is echter de mini-documentaire over Manuel Puig en de totstandkoming van het boek. In een uiterst charmant interview doet Puig uit de doeken waar zijn verhaal vandaan komt en hoe het samenhangt met de toenmalige dictatuur in zijn thuisland Argentinië. ‘My story is not political because I care about my characters only. But when they are real, the story becomes political naturally.’ Het is een soort bonus waardoor je de film graag nog eens opnieuw wil kijken.