Los Geluid

Feists Metals

In 1996 verhuisde de Canadese zangeres Leslie Feist zonder stem van Calgary naar Toronto. Daar bezocht ze een dokter die de beschadiging aan haar stembanden kon behandelen, en ze mocht er bij haar vader wonen. Ze leerde zich in de kelder van zijn appartement gitaar spelen, maar ze kwam nauwelijks het huis uit. Via een telefoontje van haar moeder uit Calgary ontdekte ze dat de muzikant Noah Mintz, die ze al eens eerder had ontmoet, om de hoek woonde en dat hij naar haar op zoek was. Hij had Feist ooit horen zingen en sindsdien wilde hij haar in zijn band.

Met dit contact kon Feist zich al gauw als onderdeel van de actieve muziekscene van Toronto beschouwen. Ze werd zelfs lid van de band die de muziekscene van Canada was: Broken Social Scene. Deze band bestond uit een verzameling muzikanten die in wisselende formaties shows gaven, of het nou iemands huiskamer was of een concertzaal. Ze waren op precies het goede moment, de vroege jaren nul, een antwoord op de muziekindustrie van beheersende platenlabels en iTunes die muziek begon op te kopen. Met hun ongeplande shows en eclectische muziek ontglipten ze iedereen die probeerde de muziekwereld een vastomlijnd karakter te geven.

Het was ook in deze tijd dat Feist samenwoonde en bevriend raakte met de discorocker Peaches. Feist vond het fascinerend hoe Peaches, een schoollerares, haar publiek kon bespelen, zo zegt ze in het boek This Book is Broken (2009) dat verschillende leden van Broken Social Scene aan het woord laat. Feist werkte op dat moment bij een klein zaaltje in Toronto en ze boekte Peaches weleens, evenals andere artiesten die ze zelf goed vond. Met haar baantje verdiende ze negen dollar per uur. Als ze een gitaar wilde kopen, zo vertelt ze, dan kon ze al uitrekenen dat het minstens vier maanden zou duren voordat ze er genoeg geld voor zou hebben. En ze was niet de enige uit de scene die zo leefde. 'Everyone was on the edge of many cliffs.' Tóch, stelt ze, was het de meest inspirerende periode van haar leven.

Sesamstraat

Met haar soloplaten kreeg ze na een moeizame start aanzienlijk meer succes dan met het ongeorganiseerde Broken Social Scene. Haar nummers met opgewekte melodieën sloegen zelfs zó in de mainstream aan dat het nummer 1234 in zowel Sesamstraat als een iPod-reclame te horen was.

Gelukkig kan ook mainstream eigenzinnig zijn. De muziek van de nieuwe plaat, Metals, klinkt licht en loom, maar soms ook explosief. Weliswaar klinken er veel voorzichtige snaren, voorzichtige stemmen en vederlichte ritmes. Maar die zijn niet strak ingehouden, losjes juist, want ineens kan de muziek in een harder accent schieten. Feists muziek klinkt totaal anders dan die van Peaches, maar één ding hebben beide muzikanten nog steeds gemeen: los geluid. Peaches zingt expliciet over seks, Feists muziek doet het. Het zou een misverstand zijn om Peaches met haar kinky pakjes en discobeats geil te noemen en Feist met haar gevoelige songs sensueel. De brave bijklank van dat woord klinkt niet op Metals. Zelfs als er violen bij komen kijken blijft er iets grommen.

Carré

15 oktober speelt ze in Carré. De kaartjes van 75 euro verkochten snel uit. Wat maar weer bewijst hoe gewaardeerd ze is. Opmerkelijk is de keuze voor zo'n dure set-up wel, zeker voor iemand die nog maar twee jaar geleden in een boek over de scene die haar gevoed heeft, prachtige dingen zei over de vitaliteit van muziekscenes. Daardoor kun je je afvragen: was ze zelf naar zo'n duur concert gegaan toen ze de meest inspirerende tijd van haar leven had? Zou ze zichzelf wel hebben geboekt toen ze boeker was?

Erg is het niet dat een artiest op een bepaald moment in haar carrière voor een deel van haar publiek te duur wordt. Verwijtbaar ook niet. Jammer wél. Toch valt er als je niet aanwezig kunt zijn bij de theatertour nog steeds iets te beleven aan Feist. Sommige hooks van Metals blijven ook na vaak luisteren haken. Op How come you never go there klinkt Feists stem niet alleen warm omdat die door een gitaarversterker is opgenomen, ook komen de woorden aan. Tekst op zich is nooit briljant, maar door Feists timing en melodie is die dat wel. Telkens wanneer iemand zegt 'How come' klinkt vanaf nu de melodie die zij bij deze woorden verzon.

Feist en Peaches in een filmpje uit 2000: