QUEEN OF FOOLS

Elle Bandita

Nora Uitterlinden • 28 feb 2009

De Rotterdamse Elle Bandita (Ryanne van Dorst) heeft de afgelopen jaren zowel de Nederlandse Indie muziek scene als de queerbeweging een nieuwe impuls gegeven.

Haar succes komt door sterke nummers, show met overgave, en een seksuele uitstraling die voor queers herkenning betekent en voor de pers sensatie. Elle Bandita speelt jaren negentig riot grrrl met de skills van een goede metalgitarist. Tegelijkertijd klinkt haar muziek vooral als hedendaagse electromuziek. Tot voor kort programmeerde ze haar eigen nummers en trad solo op. Op haar nieuwe album, Queen of Fools, speelt naast de computer een band mee die Elle Bandita live ook begeleidt.

Queen of Fools is nog steeds een electroplaat, maar het gitaar- en drumgeweld klinkt dikker waardoor Elle Bandita’s gitaarsolo’s lekkerder in de nummers vallen. De stem is krachtig: loud, goed getimed en melodieus. In veel nummers wordt afgerekend met de normerende wereld en de pers. Ze weet dat de op sensatie beluste media haar kunnen versterken. Elle Bandita positioneert zichzelf als een bezienswaardigheid die journalisten stiekem zelf ook willen zijn, maar waartegen ze zich verzetten door haar als anders te beschrijven: ‘I am the übersex, I’m something that you really wanna be/ (..) If I don’t look like a girl you tell the whole fucking world/ about my armpit hair and my boyish flair’. Maar Elle Bandita laat zich niet omschrijven in termen van okselhaar en androgynie alleen; en daar profiteert ze uiteindelijk zelf van: ‘don’t stop the press/ write some more about my dyke ass/ it’s a good thing you don’t know/ you give me lots of extra shows’. Met haar zichtbaarheid als queer en met haar optredens in de grote zalen geeft Elle Bandita de queerbeweging meer podia.

QUEEN OF FOOLS
Elle Bandita
Pias, 2009