WHAT THE F?! - feminisme op het IFFR: dag 1
Filmrecensies
Het Internationaal Film Festival Rotterdam is weer begonnen. Dit jaar, zoals al eerder op tijdschriftlover.nl aangekondigd, kijkt het festival met bijzondere belangstelling naar feminisme in een speciaal programma: What the F?!. De films in dit programma zijn divers, de komende dagen tref je hier beschouwingen, tips en korte recensies aan van film die een feministisch hart sneller doen kloppen – of niet.
Me Quedo Contigo, Artemio Narro, 2015, Mexico
De Engelse titel van deze film, I stay with you, doet vermoeden dat er een ouderwetse ‘romcom’ op het doek zal verschijnen. Niets is minder waar. Filmmaker Narro draait voor de gelegenheid de rollen eens om. Een groepje jonge vrouwen misbruikt, verkracht, martelt en vermoordt een man. Als tijdverdrijf. In de filmbeschrijving noemt men het confronterend. En ja, dat is het ook. We zijn tot op zekere hoogte gewend aan scènes met sadistische mannen, in een groepje of alleen. Dat omkeren maakt je des te bewuster van de walgelijkheid ervan. Maar… is het emancipatoir om de rollen om te draaien in dit verhaal. Ik weet het niet. Misschien is dat ook wel de kracht van de film. Je blijft erover nadenken.
https://www.iffr.com/nl/films/me-quedo-contigo/
The Strange Eyes of Dr. Myes, Nancy Andrews, 2015, VS
The strange eyes of Dr. Myes volgt een experimentele vorm van verhalen vertellen. Regisseur Andrews mixt en matcht een keur aan genres, van horror tot musical en illustraties. Het verhaal heeft een behoorlijk klassiek uitgangspunt, dat van de ‘mad scientist’. Met een aardige twist, want deze keer is de gekke professor een zwarte, lesbische vrouw. Of de mensheid uiteindelijk ten ondergaat door het toedoen van Dr. Myes hou ik even voor me. Deze typische festivalfilm is vermakelijk en verfrissend. Een tip als je van meer experimentele en/of cultfilms houdt.
https://www.iffr.com/nl/films/the-strange-eyes-of-dr-myes/
Ik ben Alice, Sander Burger, 2015, Nederland
Ik ben Alice draait om ‘zorgrobot’ Alice. Een kleine robot die niet kan bewegen, op haar hoofd en gezichtsuitdrukking na. Drie alleenstaande ouderen krijgen haar op bezoek, als onderzoek van de Vrije Universiteit. De film heeft een hoog mockumentary-gehalte. Jammer dat vooral de acteurs (niet de oudere dames, maar de onderzoekers) zulke houterige dialogen kregen. De onderzoekers kijken of zij eenzaamheid bij ouderen kunnen oplossen met een machine. Gedurende de film raken de ouderen steeds meer gesteld op Alice, maar de algemene boodschap die ik eruit haalde is wel dat zorg toch nog steeds mensenwerk is.
https://www.iffr.com/nl/films/ik-ben-alice/
Morgen meer films. Onder andere A Girl Walks Home Alone at Night en The Duke of Burgundy, die na het festival ook regulier in de bioscoop zullen gaan draaien.
Foto’s: International Film Festival Rotterdam