Feministen hebben het niet zo op mannen die met een biologieboek in de hand bestaande verhoudingen tussen de geslachten legitimeren, en daarbij bij voorkeur feiten in hun eigen voordeel uitleggen. Deze weerzin is terecht, maar maakt helaas dat soms ook het kind met het badwater wordt weggegooid. De

In haar tweede column vraagt Mariska Post zich af hoe het komt dat vrouwen tegenwoordig zo makkelijk naar de anticonceptiepil grijpen, en waarom ze op zo’n onbewuste wijze met anticonceptiva en hun lichamen lijken om te gaan. Worden vrouwen geconditioneerd om de pil te slikken? En kan het ook anders? Je leest dit alles en meer in onderstaande column.

Overal ter wereld ergeren feministen zich aan hoe men in de media vrouwen en mannen portretteert als wezens die van nature volledig van elkaar verschillen. Hoewel de discussie over het feit of deze verschillen al dan niet natuurlijk of sociaal geconstrueerd zijn nog steeds gaande is, zijn de meeste feministen er wel van overtuigd dat deze verschillen vaak handig gebruikt worden om de ongelijkheden tussen vrouwen en mannen te bestendigen. In onderstaand artikel licht LOVER-redactrice Myrthe Derksen op kritische en feministische wijze deze kwestie verder toe.

In deze nieuwe columnreeks geeft Mariska Post, toekomstige Sensiplan-consulente, ons meer informatie over een bijzondere, alternatieve methode van natuurlijke geboorteregeling

De institutionalisering van genderstudies in België hinkt sterk achterop in vergelijking met andere Europese landen, zoveel is al langer bekend. Zeker wanneer we de vergelijking maken met Nederland, waar ondanks de universitaire besparingsdwang nog steeds bachelor-, master- en doctoraatsprogramma’s in genderstudies worden aangeboden, komt België met zijn studieaanbod dat slechts bestaat uit een aantal losse gendergerelateerde vakken, er bekaaid vanaf. [1] De voorbije dertig jaar konden de Belgische genderstudies alleen maar overleven dankzij de tomeloze (en vaak volledig vrijwillige) inzet van feministisch geïnspireerde individuen en organisaties.

Een vrijdagochtend in een zonnig Amsterdams café. Mijn tafelgenoot is psycholoog-seksuoloog Ellen Laan – expert op het gebied van vrouwelijke opwinding, en daar bijzonder aanstekelijk enthousiast over. Ze heeft haar laptop meegenomen, met daarop een aantal prachtige afbeeldingen van het vrouwelijk geslachtsorgaan

Afgelopen mei bood de Amerikaanse psychiater Robert Spitzer zijn excuses aan voor een wetenschappelijke paper die hij in 2001 had gepubliceerd in het vooraanstaande vakblad Archives of Sexual Behavior. Daarin concludeerde hij dat in zeldzame gevallen psychotherapie erin kon slagen om van een homo een hetero te maken.

We weten het met zijn allen al een tijdje. (Biologische) vrouwenlichamen zijn anders dan (biologische) mannenlichamen. En niet alleen aan de buitenkant: ook van binnen zijn er behoorlijk wat verschillen tussen de seksen. Deze verschillen zijn zowel fysiologisch - denk aan de hormoonhuishouding - als

Meer vrouwen op plekken waar de besluiten vallen die er echt toe doen – geen feminist die het belang daarvan zou ontkennen. Toch zijn het misschien wel de machtige vrouwen zelf die hun seksegenoten weren uit de bestuurskamer. Over quota, seksisme en Queen Bees.

Sommige feministen moesten even met hun ogen knipperen dit jaar. Ging de minister nu echt gescheiden onderwijs voor meisjes en jongens als een serieuze optie onderzoeken? Op basis van zogenaamde neurobiologische verschillen tussen man en vrouw? Een feministisch antwoord op de immens populaire en essentialistische neurowetenschap kon dan ook niet uitblijven. Te meer omdat ook ouders steeds meer geneigd zijn het verschillend gedrag van zoon en dochter biologisch te verklaren. Want aan hun genderneutrale opvoeding kan dat toch niet liggen?

Aan de hand van de nieuwste vakpublicaties signaleert Birgit Mara Kaiser trends in genderstudies.

In de populaire cultuur worden vrouwen die niet exclusief voor vrouwen óf mannen kiezen als seksuele partner, neergezet als spannend, hip, apolitiek en, als puntje bij paaltje komt, ‘eigenlijk hetero’. Tegelijkertijd leeft in roze kringen het idee dat alleen een duidelijke lesbische